De meest voorkomende behandeling voor distale radiusfracturen is de volaire Henry-benadering met behulp van borgplaten en schroeven voor interne fixatie. Tijdens de interne fixatieprocedure is het doorgaans niet nodig om het radiocarpale gewrichtskapsel te openen. Gewrichtsrepositie wordt bereikt door middel van een externe manipulatiemethode en intraoperatieve fluoroscopie wordt gebruikt om de uitlijning van het gewrichtsoppervlak te beoordelen. Bij intra-articulaire depressieve fracturen, zoals Die-punch fracturen, waarbij indirecte repositie en beoordeling lastig zijn, kan een dorsale benadering nodig zijn om directe visualisatie en repositie te ondersteunen (zoals weergegeven in de onderstaande afbeelding).
De extrinsieke en intrinsieke ligamenten van het radiocarpale gewricht worden beschouwd als belangrijke structuren voor het behoud van de stabiliteit van het polsgewricht. Dankzij vooruitgang in anatomisch onderzoek is ontdekt dat, mits de integriteit van het korte radiolunate ligament behouden blijft, het doorsnijden van de extrinsieke ligamenten niet noodzakelijkerwijs leidt tot instabiliteit van het polsgewricht.
Om een beter zicht op het gewrichtsoppervlak te verkrijgen, kan het in bepaalde situaties daarom nodig zijn om de extrinsieke ligamenten gedeeltelijk in te snijden. Dit staat bekend als de volaire intra-articulaire extended window approach (VIEW). Zoals weergegeven in de onderstaande afbeelding:
Figuur AB: Bij de conventionele Henry-methode voor het blootleggen van het botoppervlak van de distale radius wordt, om een gespleten fractuur van de distale radius en het scafoïdfacet te bereiken, eerst het kapsel van het polsgewricht ingesneden. Een retractor wordt gebruikt om het korte radiolunate ligament te beschermen. Vervolgens wordt het lange radiolunate ligament ingesneden vanaf de distale radius naar de ulnaire zijde van het scafoïd. Op dit punt kan directe visualisatie van het gewrichtsoppervlak worden bereikt.
Figuur CD: Na het blootleggen van het gewrichtsoppervlak wordt onder directe visualisatie een reductie van het in het sagittale vlak verzonken gewrichtsoppervlak uitgevoerd. Botliften worden gebruikt om de botfragmenten te manipuleren en te reduceren, en Kirschner-draden van 0,9 mm kunnen worden gebruikt voor tijdelijke of definitieve fixatie. Zodra het gewrichtsoppervlak voldoende is gereduceerd, worden de standaardmethoden voor plaat- en schroeffixatie gevolgd. Tot slot worden de incisies in het lange radiolunate ligament en het kapsel van het polsgewricht gehecht.
De theoretische basis van de VIEW-benadering (volar intra-articulaire extended window) is gebaseerd op het inzicht dat het doorsnijden van bepaalde extrinsieke ligamenten van het polsgewricht niet noodzakelijkerwijs leidt tot instabiliteit van het polsgewricht. Daarom wordt deze benadering aanbevolen voor bepaalde complexe intra-articulaire verkleinde distale radiusfracturen waarbij fluoroscopische gewrichtsoppervlakreductie lastig is of wanneer er sprake is van afstapjes. De VIEW-benadering wordt sterk aanbevolen om in dergelijke gevallen een betere directe visualisatie te verkrijgen tijdens de reductie.
Plaatsingstijd: 09-09-2023
