Het resultaat van de behandeling hangt af van de anatomische herpositionering van het fractuurblok, sterke fixatie van de fractuur, behoud van goede dekking van zacht weefsel en vroege functionele inspanning.
Anatomie
Dedistale opperarmbeenis verdeeld in een mediale kolom en een laterale kolom (Figuur 1).
Figuur 1 Het distale opperarmbeen bestaat uit een mediale en laterale kolom
De mediale kolom omvat het mediale deel van de humerale epifyse, de mediale epicondylus van de humerus en de mediale humeruscondylus inclusief de humerusglijder.
De laterale kolom omvat het laterale gedeelte van de humerale epifyse, de externe epicondylus van de humerus en de externe condylus van de humerus inclusief de humerale tuberositas.
Tussen de twee laterale kolommen bevinden zich de voorste coronoïdfossa en de achterste humerusfossa.
Verwondingsmechanisme
Supracondylaire fracturen van het opperarmbeen worden meestal veroorzaakt door vallen van hoge plaatsen.
Jongere patiënten met intra-articulaire fracturen worden meestal veroorzaakt door gewelddadige verwondingen met hoge energie, maar oudere patiënten kunnen intra-articulaire fracturen krijgen door gewelddadige verwondingen met lagere energie als gevolg van osteoporose.
Typen
(a) Er zijn supracondylaire fracturen, condylaire fracturen en intercondylaire fracturen.
(b) Supracondylaire fracturen van het opperarmbeen: de fractuurplaats bevindt zich boven de fossa van de havik.
(c) Humerale condylaire fractuur: de fractuurlocatie bevindt zich in de fossa van de havik.
(d)intercondylaire fractuur van de humerus: de fractuurlocatie bevindt zich tussen de distale twee condylussen van de humerus.
Figuur 2 AO-typen
Typering van een AO-humerusfractuur (Figuur 2)
Type A: extra-articulaire fracturen.
Type B: fractuur waarbij het gewrichtsoppervlak betrokken is (enkelkolomfractuur).
Type C: volledige scheiding van het gewrichtsoppervlak van de distale humerus van de humerussteel (bicolumnaire fractuur).
Elk type is verder onderverdeeld in 3 subtypen, afhankelijk van de mate van verkleining van de breuk (1 ~ 3 subtypen met toenemende mate van verkleining in die volgorde).
Figuur 3 Riseborough-Radin-typen
Riseborough-Radin-typering van intercondylaire fracturen van de humerus (alle typen omvatten het supracondylaire deel van de humerus)
Type I: fractuur zonder verplaatsing tussen de humerusknobbels en de talus.
Type II: intercondylaire fractuur van het opperarmbeen met verplaatsing van de fractuurmassa van de condyl zonder rotatiemisvorming.
Type III: intercondylaire fractuur van het opperarmbeen met verplaatsing van het fractuurfragment van de condylus met rotatiemisvorming.
Type IV: ernstige verkleinde fractuur van het gewrichtsoppervlak van één of beide condylussen (Figuur 3).
Figuur 4 Type I humerale tuberositasfractuur
Figuur 5 Stadiëring van de humerale tuberositasfractuur
Breuk van de humerale tuberositas: schuifletsel van de distale humerus
Type I: fractuur van de gehele humerusknobbels inclusief de laterale rand van de humerustalus (Hahn-Steinthalfractuur) (Figuur 4).
Type II: subchondrale fractuur van het gewrichtskraakbeen van de humerustuberositas (Kocher-Lorenz-fractuur).
Type III: verbrijzelde fractuur van de humerustuberositas (Figuur 5).
Niet-operatieve behandeling
Niet-operatieve behandelmethoden voor distale humerusfracturen spelen een beperkte rol.Het doel van de niet-operatieve behandeling is: vroege gewrichtsbeweging om gewrichtsstijfheid te voorkomen;Oudere patiënten, die meestal aan meerdere samengestelde ziekten lijden, moeten worden behandeld met een eenvoudige methode waarbij het ellebooggewricht gedurende 2-3 weken in 60° flexie wordt gespalkt, gevolgd door lichte activiteit.
Chirurgische behandeling
Het doel van de behandeling is het herstellen van een pijnvrij functioneel bewegingsbereik van het gewricht (30° elleboogextensie, 130° elleboogflexie, 50° anterieure en posterieure rotatie);stevige en stabiele interne fixatie van de fractuur maakt het starten van functionele elleboogoefeningen mogelijk na genezing van de huidwond;dubbele plaatfixatie van het distale opperarmbeen omvat: mediale en posterieure laterale dubbele plaatfixatie, ofmediaal en lateraaldubbele plaatbevestiging.
Chirurgische methode
(a) De patiënt wordt in een opwaartse laterale positie geplaatst met een voering onder het aangedane ledemaat.
identificatie en bescherming van de mediane en radiale zenuwen intraoperatief.
Achterste elleboog kan worden uitgebreid Chirurgische toegang: ulnaire hawk-osteotomie of tricepsretractie om diepe gewrichtsfracturen bloot te leggen
ulnaire hawkeye-osteotomie: adequate blootstelling, vooral voor verbrijzelde fracturen van het gewrichtsoppervlak.Het niet-consolideren van de fractuur treedt echter vaak op op de plaats van de osteotomie.Het percentage niet-geheelde fracturen is aanzienlijk verminderd dankzij een verbeterde ulnaire hawk-osteotomie (visgraatosteotomie) en transtensiebanddraad- of plaatfixatie.
Blootstelling aan tricepsretractie kan worden toegepast op distale humerus driebladige blokfracturen met gewrichtsverkleining, en uitgebreide blootstelling van de humerusschuif kan de ulnaire hawk-tip op ongeveer 1 cm afsnijden en blootleggen.
Gebleken is dat de twee platen orthogonaal of parallel geplaatst kunnen worden, afhankelijk van het type breuk waarin de platen geplaatst moeten worden.
Gewrichtsoppervlakfracturen moeten worden hersteld tot een vlak gewrichtsoppervlak en worden vastgezet aan de humerussteel.
Figuur 6 Postoperatieve interne fixatie van elleboogfractuur
Tijdelijke fixatie van het breukblok werd uitgevoerd door het aanbrengen van een K-draad, waarna de 3,5 mm sterke compressieplaat werd bijgesneden tot de vorm van de plaat volgens de vorm achter de laterale kolom van de distale humerus, en de 3,5 mm reconstructieplaat werd bijgesneden tot de vorm van de mediale kolom, zodat beide zijden van de plaat op het botoppervlak zouden passen (de nieuwe geavanceerde vormgevingsplaat zou het proces kunnen vereenvoudigen) (Figuur 6).
Zorg ervoor dat u het fractuurfragment van het gewrichtsoppervlak niet fixeert met corticale schroeven met volledige schroefdraad, terwijl er druk wordt uitgeoefend van de mediale naar de laterale zijde.
de migratieplaats epifyse-humerus duizend is belangrijk om niet-consolidatie van de fractuur te voorkomen.
het aanbrengen van bottransplantaatvulling op de plaats van het botdefect, het aanbrengen van iliacale spongieuze bottransplantaten om het compressiefractuurdefect te vullen: mediale kolom, gewrichtsoppervlak en laterale kolom, enten van spongieus bot naar de zijkant met intact periosteum en compressiebotdefect ter hoogte van de epifyse.
Onthoud de belangrijkste fixatiepunten.
Fixatie van het distale fractuurfragment met zoveel mogelijkschroevenals mogelijk.
fixatie van zoveel mogelijk fragmentarische fractuurfragmenten met schroeven die mediaal naar lateraal kruisen.
Stalen platen moeten op de mediale en laterale zijden van de distale humerus worden geplaatst.
Behandelingsopties: Totale elleboogartroplastiek
Bij patiënten met ernstige verbrijzelde fracturen of osteoporose kan een totale elleboogartroplastiek de beweging van het ellebooggewricht en de handfunctie herstellen na de minder veeleisende patiënten;de chirurgische techniek is vergelijkbaar met totale artroplastiek voor degeneratieve veranderingen van het ellebooggewricht.
(1) toepassing van een prothese van het lange steeltype om uitbreiding van de proximale fractuur te voorkomen.
(2) Samenvatting van chirurgische ingrepen.
(a) De procedure wordt uitgevoerd met behulp van een posterieure elleboogbenadering, met stappen die vergelijkbaar zijn met die voor de distale humerusfractuurincisie en interne fixatie (ORIF).
Anteriorisatie van de nervus ulnaris.
toegang via beide zijden van de triceps om het gefragmenteerde bot te verwijderen (belangrijk punt: knip de stop van de triceps niet af op de plaats van de ulnaire havik).
Het gehele distale opperarmbeen inclusief de haviksfossa kan worden verwijderd en er kan een prothese worden aangebracht, die geen significante gevolgen zal achterlaten als er nog eens 1 tot 2 cm wordt verwijderd
aanpassing van de intrinsieke spanning van de tricepsspier tijdens het plaatsen van de humerusprothese na excisie van de humeruscondyl.
Excisie van de punt van de proximale ulnaire eminentie om betere toegang mogelijk te maken voor blootstelling en installatie van de ulnaire prothesecomponent (Figuur 7).
Figuur 7 Elleboogartroplastiek
Postoperatieve zorg
Het postoperatieve spalken van het achterste deel van het ellebooggewricht moet worden verwijderd zodra de huidwond van de patiënt geneest, en actieve functionele oefeningen met hulp moeten worden gestart;het ellebooggewricht moet lang genoeg worden gefixeerd na een totale gewrichtsvervanging om de genezing van de huidwond te bevorderen (het ellebooggewricht kan gedurende 2 weken na de operatie in de rechte positie worden gefixeerd om een betere extensiefunctie te helpen verkrijgen);een verwijderbare vaste spalk wordt nu klinisch vaak gebruikt om bewegingsoefeningen te vergemakkelijken, terwijl deze vaak kan worden verwijderd om het aangedane ledemaat beter te beschermen;actieve functionele oefening wordt meestal gestart 6-8 weken nadat de huidwond volledig is genezen.
Postoperatieve zorg
Het postoperatieve spalken van het achterste deel van het ellebooggewricht moet worden verwijderd zodra de huidwond van de patiënt geneest, en actieve functionele oefeningen met hulp moeten worden gestart;het ellebooggewricht moet lang genoeg worden gefixeerd na een totale gewrichtsvervanging om de genezing van de huidwond te bevorderen (het ellebooggewricht kan gedurende 2 weken na de operatie in de rechte positie worden gefixeerd om een betere extensiefunctie te helpen verkrijgen);een verwijderbare vaste spalk wordt nu klinisch vaak gebruikt om bewegingsoefeningen te vergemakkelijken, terwijl deze vaak kan worden verwijderd om het aangedane ledemaat beter te beschermen;actieve functionele oefening wordt meestal gestart 6-8 weken nadat de huidwond volledig is genezen.
Posttijd: 03-dec-2022
