De uitkomst van de behandeling hangt af van de anatomische herpositionering van het breukblok, een sterke fixatie van de breuk, het behoud van goede dekking voor zacht weefsel en vroege functionele oefeningen.
Anatomie
Dedistale humerusis verdeeld in een mediale kolom en een laterale kolom (figuur 1).
Figuur 1 De distale humerus bestaat uit een mediale en laterale kolom
De mediale kolom omvat het mediale deel van de humerale epifyse, de mediale epicondyle van de humerus en de mediale humerale condylus inclusief de humerale glide.
De laterale kolom die het laterale gedeelte van de humerale epifyse omvat, de externe epicondyle van de humerus en de externe condyle van de humerus inclusief de humerus tuberositeit.
Tussen de twee laterale kolommen is de voorste coronoïde fossa en de achterste humerale fossa.
Letselmechanisme
Supracondylaire fracturen van de humerus worden meestal veroorzaakt door vallen uit hoge plaatsen.
Jongere patiënten met intra-articulaire fracturen worden meestal veroorzaakt door energieke gewelddadige verwondingen, maar oudere patiënten kunnen intra-articulaire fracturen hebben door gewelddadig lagere energie-verwondingen als gevolg van osteoporose.
Typen
(a) Er zijn supracondylaire fracturen, condylaire fracturen en intercondylaire fracturen.
(b) supracondylaire fracturen van de humerus: de breukplaats bevindt zich boven de fossa van de havik.
(c) Humerale condylaire fractuur: de breukplaats bevindt zich in de fossa van de havik.
(d) Intercondylaire breuk van de humerus: de breukplaats bevindt zich tussen de distale twee condyles van de humerus.
Figuur 2 AO typen
AO Humerale breuktypen (figuur 2)
Type A: extra-articulaire breuken.
Type B: breuk met het gewrichtsoppervlak (breuk met één kolom).
Type C: Volledige scheiding van het gewrichtsoppervlak van de distale humerus van de humerale stengel (bicolumnarfractuur).
Elk type wordt verder verdeeld in 3 subtypen volgens de mate van verwerking van de breuk (1 ~ 3 subtypen met een toenemende mate van verwerking in die volgorde).
Figuur 3 Riseborough-Radin typen
Riseborough-Radin Typing van intercondylaire fracturen van de humerus (alle soorten omvatten het supracondylaire deel van de humerus)
Type I: breuk zonder verplaatsing tussen de humerale tuberositeit en de talus.
Type II: Intercondylaire breuk van de humerus met verplaatsing van de breukmassa van de condylus zonder rotatie -vervorming.
Type III: Intercondylaire breuk van de humerus met verplaatsing van het breukfragment van de condylus met rotatie -vervorming.
Type IV: Ernstige geprezen breuk van het gewrichtsoppervlak van een of beide condyles (figuur 3).
Figuur 4 Type I Huserositeitsfractuur
Figuur 5 Humerositeitsfractuur Staging
Breuk van de humerus tuberositeit: afschuifletsel van de distale humerus
Type I: Fractuur van de gehele humerus tuberositeit inclusief de laterale rand van de humerale talus (Hahn-Steinthal Fractuur) (figuur 4).
Type II: Subchondrale breuk van het gewrichtskraakbeen van de humerale tuberositeit (Kocher-Lorenz-breuk).
Type III: Comminuted fractuur van de humerus tuberositeit (figuur 5).
Niet-operatieve behandeling
Niet-operatieve behandelingsmethoden voor distale humerale fracturen spelen een beperkte rol. Het doel van niet-operatieve behandeling is: vroege gewrichtsbeweging om gewrichtsstijfheid te voorkomen; Oudere patiënten, die meestal lijden aan meerdere samengestelde ziekten, moeten worden behandeld met een eenvoudige methode om het ellebooggewricht te spalken in 60 ° flexie gedurende 2-3 weken, gevolgd door lichte activiteit.
Chirurgische behandeling
Het doel van de behandeling is om pijnvrije functionele bewegingsbereik van het gewricht te herstellen (30 ° elleboogverlenging, 130 ° elleboogflexie, 50 ° voorste en achterste rotatie); Stevige en stabiele interne fixatie van de breuk maakt het begin mogelijk van functionele elleboogoefeningen na de genezing van de huidwond; Dubbele plaatfixatie van de distale humerus omvat: mediale en achterste laterale dubbele plaatfixatie, ofmediaal en lateraalDubbele plaatfixatie.
Chirurgische methode
(a) De patiënt wordt in een opwaartse laterale positie geplaatst met een voering die onder het aangetaste ledemaat wordt geplaatst.
Identificatie en bescherming van de mediaan en radiale zenuwen intraoperatief.
Achterste elleboog kan worden uitgebreid chirurgische toegang: ulnar havik osteotomie of triceps -terugtrekking om diepe gewrichtsfracturen bloot te leggen
Ulnar Hawkeye Osteotomie: adequate blootstelling, vooral voor geprezen fracturen van het gewrichtsoppervlak. Fractuur niet-unie komt echter vaak voor op de osteotomieplaats. De niet-vakbondsnelheid is aanzienlijk verlaagd met verbeterde ulnar havik osteotomie (Herringbone osteotomie) en transtension banddraad of plaatfixatie.
Blootstelling aan terugtrekking van triceps kan worden toegepast op distale humerale trifold -blokfracturen met gewrichtsverwerking, en uitgebreide blootstelling van de humerale dia kan de ulnaire havikpunt afsnijden en blootleggen op ongeveer 1 cm.
Het is gebleken dat de twee platen orthogonaal of parallel kunnen worden geplaatst, afhankelijk van het type breuk waarin de platen moeten worden geplaatst.
Articulaire oppervlaktefracturen moeten worden hersteld naar een plat gewrichtsoppervlak en worden bevestigd aan de humerale stengel.
Figuur 6 Post-operatieve interne fixatie van elleboogfractuur
Tijdelijke fixatie van het breukblok werd uitgevoerd door een K -draad aan te brengen, waarna de 3,5 mm krachtcompressieplaat werd getrimd in de vorm van de plaat volgens de vorm achter de laterale kolom van de distale humerus, en de 3,5 mm reconstructieplaat werd bijgesneden in de vorm van de mediale kolom, zodat beide zijden van de botten het botoppervlak zouden passen (de nieuwe bodemoppervlak (de nieuwe geavanceerde platen die het proces zouden passen.) (Figuur 6).
Pas op dat u het fragment van het gewrichtsoppervlak niet bevestigt met een corticale schroeven met een volledig ingestelde corticale schroeven met druk van de mediale naar de zijzijde.
De epiphysis-humerus duizend migratiesite is belangrijk om niet-vakbond van de breuk te voorkomen.
Het geven van bottransplantaatvulling op de plaats van het botdefect, het toepassen van iliacale peilbare bottransplantaten om het compressiefractuurdefect te vullen: mediale kolom, gewrichtsoppervlak en laterale kolom, het enten van poreuze bot aan de zijkant met intact periosteum en compressie botdefect bij de epifyse.
Onthoud de belangrijkste fixatiepunten.
Fixatie van het distale breukfragment met zoveelschroevenmogelijk.
Fixatie van zoveel mogelijk fragmentarische breukfragmenten met schroeven die mediaal naar zijdelings kruisen.
Stalen platen moeten worden geplaatst op de mediale en laterale zijden van de distale humerus.
Behandelingsopties: totale elleboogartroplastiek
Voor patiënten met ernstige geperkte fracturen of osteoporose kan de totale elleboogartroplastiek ellebooggewrichtsbeweging en handfunctie herstellen na de minder veeleisende patiënten; De chirurgische techniek is vergelijkbaar met totale artroplastiek voor degeneratieve veranderingen van het ellebooggewricht.
(1) Toepassing van een lange prothese van het stengel-type om de extensie van de proximale breuk te voorkomen.
(2) Samenvatting van chirurgische bewerkingen.
(a) De procedure wordt uitgevoerd met behulp van een achterste elleboogbenadering, met stappen die vergelijkbaar zijn met die worden gebruikt voor distale humerale breukincisie en interne fixatie (ORIF).
Anterialisatie van de ulnaire zenuw.
Toegang door beide zijden van de triceps om het gefragmenteerde bot te verwijderen (sleutelpunt: snijd de stop van de triceps niet op de ulnar Hawk -site).
De hele distale humerus inclusief de Hawk Fossa kan worden verwijderd en een prothese gemonteerd, die geen significante gevolgen zal achterlaten als een extra i tot 2 cm wordt verwijderd
Aanpassing van de intrinsieke spanning van de triceps -spier tijdens het passen van de humerale prothese na excisie van de humerale condyle.
Excisie van de puntje van de proximale ulnaire eminentie om betere toegang mogelijk te maken voor blootstelling en installatie van de ulnaire prothese -component (figuur 7).
Figuur 7 elleboogartroplastiek
Postoperatieve zorg
Postoperatieve spalken van het achterste aspect van het ellebooggewricht moet worden verwijderd zodra de huidwond van de patiënt geneest en actieve functionele oefeningen met hulp moeten worden gestart; Het ellebooggewricht moet lang genoeg worden vastgesteld na totale gewrichtsvervanging om de genezing van de huidwond te bevorderen (het ellebooggewricht kan 2 weken na de operatie in de rechte positie worden bevestigd om een betere verlengingsfunctie te verkrijgen); Een verwijderbare vaste spalken wordt nu vaak klinisch gebruikt om het bereik van bewegingsoefeningen te vergemakkelijken wanneer deze vaak kan worden verwijderd om het aangetaste ledemaat beter te beschermen; Actieve functionele oefening wordt meestal gestart 6-8 weken nadat de huidwond volledig is genezen.
Postoperatieve zorg
Postoperatieve spalken van het achterste aspect van het ellebooggewricht moet worden verwijderd zodra de huidwond van de patiënt geneest en actieve functionele oefeningen met hulp moeten worden gestart; Het ellebooggewricht moet lang genoeg worden vastgesteld na totale gewrichtsvervanging om de genezing van de huidwond te bevorderen (het ellebooggewricht kan 2 weken na de operatie in de rechte positie worden bevestigd om een betere verlengingsfunctie te verkrijgen); Een verwijderbare vaste spalken wordt nu vaak klinisch gebruikt om het bereik van bewegingsoefeningen te vergemakkelijken wanneer deze vaak kan worden verwijderd om het aangetaste ledemaat beter te beschermen; Actieve functionele oefening wordt meestal gestart 6-8 weken nadat de huidwond volledig is genezen.
Posttijd: dec-03-2022
