Enkelfracturen zijn een veel voorkomend klinisch letsel. Vanwege de zwakke zachte weefsels rond het enkelgewricht is er een aanzienlijke verstoring van de bloedtoevoer na letsel, waardoor genezing uitdagend is. Daarom worden voor patiënten met open enkelletsels of zachte weefselcontens die geen onmiddellijke interne fixatie kunnen ondergaan, externe fixatiekaders gecombineerd met gesloten reductie en fixatie met Kirschner -draden meestal gebruikt voor tijdelijke stabilisatie. De definitieve behandeling wordt uitgevoerd in een tweede fase zodra de toestand van het zachte weefsel is verbeterd.
Na een gepaste breuk van de laterale malleolus is er een neiging tot verkorting en rotatie van de fibula. Indien niet gecorrigeerd in de beginfase, wordt het beheren van de daaropvolgende chronische fibulaire verkorting en rotatie -misvorming uitdagender in de tweede fase. Om dit probleem aan te pakken, hebben buitenlandse wetenschappers een nieuwe aanpak voorgesteld voor de reductie en fixatie van laterale malleolusfracturen van één fase, vergezeld van ernstige schade aan weke delen, gericht op het herstellen van zowel lengte als rotatie.
Sleutelpunt 1: Correctie van fibulair verkorting en rotatie.
Meerdere fracturen of gepleegd fracturen van de fibula/laterale malleolus leiden meestal tot fibulaire verkorting en externe rotatie -vervorming:
▲ illustratie van fibulair verkorting (A) en externe rotatie (B).
Door de gebroken uiteinden handmatig te comprimeren met vingers, is het meestal mogelijk om de vermindering van de laterale malleolusfractuur te bereiken. Als directe druk onvoldoende is voor reductie, kan een kleine incisie langs de voorste of achterste rand van de fibula worden gemaakt en kan er een reductie -tang worden gebruikt om de breuk te klemmen en te verplaatsen.
▲ illustratie van externe rotatie van de laterale malleolus (a) en reductie na handmatige compressie door vingers (b).
▲ illustratie van het gebruik van een kleine incisie- en reductie -tang voor geassisteerde reductie.
Sleutelpunt 2: Onderhoud van reductie.
Na de reductie van een laterale malleolusfractuur worden twee 1,6 mm niet-threaded Kirschner-draden ingebracht door het distale fragment van de laterale malleolus. Ze worden rechtstreeks geplaatst om het laterale malleolus -fragment aan het scheenbeen te repareren, de lengte en rotatie van de laterale malleolus te behouden en latere verplaatsing tijdens verdere behandeling te voorkomen.
Tijdens de definitieve fixatie in de tweede fase kunnen de Kirschner -draden door de gaten in de plaat worden uitgeschreven. Zodra de plaat veilig is vastgesteld, worden de Kirschner -draden verwijderd en worden schroeven vervolgens door de Kirschner -draadgaten ingebracht voor extra stabilisatie.
Posttijd: dec-11-2023
