Meniscusletsel

Meniscusletselis een van de meest voorkomende knieblessures. Het komt vaker voor bij jongvolwassenen en bij meer mannen dan bij vrouwen.

De meniscus is een C-vormige dempende structuur van elastisch kraakbeen die tussen de twee belangrijkste botten zit waaruit de meniscus bestaat.kniegewrichtDe meniscus fungeert als een soort schokdemper om schade aan het gewrichtskraakbeen te voorkomen. Meniscusletsel kan worden veroorzaakt door trauma of degeneratie.MeniscusletselEen blessure die door een ernstig trauma wordt veroorzaakt, kan gecompliceerd worden door een blessure aan het zachte weefsel van de knie, zoals een blessure aan de collaterale band, een blessure aan de kruisband, een blessure aan het gewrichtskapsel, een blessure aan het kraakbeenoppervlak, enz., en is vaak de oorzaak van zwelling na het letsel.

Meniscusletsels komen het meest voor als dekniegewrichtDe meniscus beweegt van flexie naar extensie, gepaard gaand met rotatie. De mediale meniscus is het meest voorkomend, de achterste hoorn van de meniscus is het meest voorkomend, en de longitudinale ruptuur is het meest voorkomend. De lengte, diepte en locatie van de scheur hangen af ​​van de verhouding van de achterste meniscushoek tussen de femorale en tibiacondylen. Aangeboren afwijkingen van de meniscus, met name het laterale discoïde kraakbeen, leiden vaker tot degeneratie of beschadiging. Aangeboren gewrichtslaxiteit en andere inwendige aandoeningen kunnen ook het risico op meniscusbeschadiging verhogen.

Op het gewrichtsoppervlak van het scheenbeen bevinden zichmediale en laterale meniscusvormige botten, meniscus genaamd, die dikker zijn aan de rand en stevig verbonden met het gewrichtskapsel, en dun in het centrum, dat vrij is. De mediale meniscus is "C"-vormig, met de voorhoorn bevestigd aan het aanhechtingspunt van de voorste kruisband, de achterhoorn bevestigd tussen descheenbeenintercondylaire eminentie en het aanhechtingspunt van de achterste kruisband, en het midden van de buitenrand ervan is nauw verbonden met het mediale collaterale ligament. De laterale meniscus is "O"-vormig, de voorhoorn is bevestigd aan het aanhechtingspunt van de voorste kruisband, de achterhoorn is bevestigd aan de mediale meniscus vóór de achterhoorn, de buitenrand ervan is niet verbonden met het laterale collaterale ligament en de bewegingsuitslag is kleiner dan die van de mediale meniscus. groot. De meniscus kan tot op zekere hoogte meebewegen met de beweging van het kniegewricht. De meniscus beweegt naar voren wanneer de knie gestrekt is en naar achteren wanneer de knie gebogen is. De meniscus is een vezelkraakbeen dat zelf geen bloedtoevoer heeft en zijn voeding voornamelijk afkomstig is van de synoviale vloeistof. Alleen het perifere deel dat verbonden is met het gewrichtskapsel krijgt enige bloedtoevoer vanuit het synovium.

Daarom kan de meniscus, naast het zelfherstel na een blessure aan het randgedeelte, niet vanzelf herstellen na verwijdering van de meniscus. Na verwijdering van de meniscus kan een vezelcartilagineuze, dunne en smalle meniscus vanuit het synovium worden geregenereerd. Een normale meniscus kan de depressie van de tibiacondylus vergroten en de binnen- en buitencondyli van het femur dempen om de stabiliteit van het gewricht te vergroten en schokken te absorberen.

De oorzaken van meniscusletsel kunnen grofweg worden onderverdeeld in twee categorieën: trauma en degeneratieve veranderingen. De eerste categorie is vaak heftig voor de knie als gevolg van acuut letsel. Wanneer het kniegewricht wordt gebogen, maakt het een sterke valgus- of varusstand, een sterke interne rotatie of een externe rotatie. De bovenkant van de meniscus beweegt sterker mee met de femurcondylus, terwijl de roterende wrijvingskracht ontstaat tussen de onderkant en het tibiaplateau. De kracht van plotselinge bewegingen is zeer groot en wanneer de roterende en verbrijzelende kracht de toegestane bewegingsuitslag van de meniscus overschrijdt, kan dit schade aan de meniscus veroorzaken. Meniscusletsel veroorzaakt door degeneratieve veranderingen heeft mogelijk geen duidelijke geschiedenis van acuut letsel. Het is meestal te wijten aan de frequente noodzaak om in een halfgehurkte of gehurkte positie te werken, en aan herhaalde knieflexie, -rotatie en -extensie gedurende lange tijd. De meniscus wordt herhaaldelijk samengedrukt en weggesleten, wat kan leiden tot snijwonden.

Preventie:

Omdat de laterale meniscus niet verbonden is met het laterale collaterale ligament, is de bewegingsvrijheid groter dan die van de mediale meniscus. Bovendien heeft de laterale meniscus vaak aangeboren discoïde afwijkingen, ook wel congenitale discoïde meniscus genoemd. Daardoor is de kans op beschadiging groter.

MeniscusletselsKomen vaker voor bij honkballers, mijnwerkers en dragers. Wanneer het kniegewricht volledig gestrekt is, zijn de mediale en laterale collaterale ligamenten strak, is het gewricht stabiel en is de kans op meniscusletsel kleiner. Wanneer de onderste extremiteit belast wordt, de voet gefixeerd is en het kniegewricht in semi-flexie staat, beweegt de meniscus naar achteren. Gescheurd.

Om meniscusletsel te voorkomen, is het vooral belangrijk om in het dagelijks leven aandacht te besteden aan kniegewrichtsletsel, een warming-up te doen voor het sporten, het gewricht volledig te trainen en sportblessures tijdens het sporten te voorkomen. Ouderen wordt geadviseerd om intensieve, confronterende sporten, zoals basketbal, voetbal, rugby, enz., te beperken vanwege de afname van de lichaamscoördinatie en de elasticiteit van de spierbanden. Als u toch intensieve, confronterende sporten moet beoefenen, moet u ook letten op wat u kunt doen en moeilijke bewegingen vermijden, met name het buigen van uw knieën en het omdraaien. Na het sporten is het ook belangrijk om goed te ontspannen, aandacht te besteden aan rust, vermoeidheid te voorkomen en verkoudheid te voorkomen.

U kunt ook de spieren rond het kniegewricht trainen om de stabiliteit van het kniegewricht te versterken en het risico op meniscusschade te verminderen. Daarnaast moeten patiënten letten op een gezond dieet, meer groene groenten en eiwit- en calciumrijke voedingsmiddelen eten, de vetinname verminderen en afvallen, omdat overmatige belasting de stabiliteit van het kniegewricht vermindert.