De laatste jaren neemt het aantal fracturen toe, wat ernstige gevolgen heeft voor het leven en werk van patiënten. Daarom is het noodzakelijk om vooraf te leren over preventiemethoden voor fracturen.
Het optreden van botbreuken
Externe factoren:Breuken worden voornamelijk veroorzaakt door externe factoren, zoals auto-ongelukken, intensieve fysieke activiteit of een klap. Deze externe factoren kunnen echter worden voorkomen door voorzichtig te zijn tijdens het autorijden, deel te nemen aan sport of andere fysieke activiteiten, en beschermende maatregelen te nemen.
Medicatiefactoren:Verschillende ziekten vereisen medicatie, vooral bij oudere patiënten die regelmatig medicijnen gebruiken. Vermijd het gebruik van geneesmiddelen die steroïden bevatten, zoals dexamethason en prednison, die osteoporose kunnen veroorzaken. Schildklierhormoonvervangingstherapie na een operatie aan een schildkliernodus, vooral in hoge doses, kan ook leiden tot osteoporose. Langdurig gebruik van antivirale middelen zoals adefovirdipivoxil kan nodig zijn bij hepatitis of andere virusziekten. Na een borstkankeroperatie kan langdurig gebruik van aromataseremmers of andere hormoonachtige stoffen leiden tot verlies van botmassa. Protonpompremmers, antidiabetica zoals thiazolidinedionen en zelfs anti-epileptica zoals fenobarbital en fenytoïne kunnen ook leiden tot osteoporose.
Behandeling van fracturen
Tot de conservatieve behandelmethoden voor fracturen behoren hoofdzakelijk de volgende:
Ten eerste handmatige reductie,waarbij technieken zoals tractie, manipulatie, rotatie, massage, etc. worden gebruikt om de verplaatste fractuurfragmenten terug te brengen naar hun normale anatomische positie of bij benadering anatomische positie.
Seconde,fixatie, waarbij meestal kleine spalkjes, gipsverbanden,orthesen, huidtractie of bottractie om de positie van de breuk na reductie te behouden totdat deze genezen is.
Ten derde, medicamenteuze therapie,Hierbij worden doorgaans medicijnen gebruikt om de bloedsomloop te bevorderen, zwelling en pijn te verlichten en de vorming en genezing van eelt te bevorderen. Medicijnen die de lever en nieren versterken, botten en pezen versterken, de qi en het bloed voeden of de meridiaancirculatie bevorderen, kunnen worden gebruikt om het herstel van de ledematenfunctie te bevorderen.
Ten vierde, functionele oefeningen,Hierbij worden onafhankelijke of ondersteunde oefeningen uitgevoerd om het bewegingsbereik van de gewrichten en de spierkracht te herstellen en spieratrofie en osteoporose te voorkomen. Hierdoor wordt zowel de genezing van fracturen als het functionele herstel bevorderd.
Chirurgische behandeling
De chirurgische behandeling van fracturen omvat voornamelijk:interne fixatie, externe fixatie, Engewrichtsvervanging voor speciale soorten fracturen.
Externe fixatieIs geschikt voor open en intermediaire fracturen en vereist over het algemeen tractie- of anti-externe rotatieschoenen gedurende 8 tot 12 weken om externe rotatie en adductie van het aangedane been te voorkomen. Het genezingsproces duurt ongeveer 3 tot 4 maanden en de incidentie van niet-geconsolideerde of femurkopnecrose is zeer laag. Er is echter een kans op verplaatsing in het vroege stadium van de fractuur, dus sommige mensen pleiten voor interne fixatie. Gipsfixatie voor externe fixatie wordt zelden toegepast en is alleen beperkt tot jongere kinderen.
Interne fixatie:Momenteel gebruiken ziekenhuizen met aandoeningen gesloten repositie en interne fixatie onder röntgengeleiding, of open repositie en interne fixatie. Voorafgaand aan de interne fixatie wordt een handmatige repositie uitgevoerd om de anatomische repositie van de fractuur te bevestigen voordat de operatie wordt voortgezet.
Osteotomie:Osteotomie kan worden uitgevoerd bij moeilijk te genezen of oude fracturen, zoals intertrochantere osteotomie of subtrochantere osteotomie. Osteotomie heeft als voordelen een eenvoudige chirurgische ingreep, minder verkorting van het aangedane been en een gunstige invloed op de genezing en het functionele herstel van de fractuur.
Gewrichtsvervangende operatie:Dit is geschikt voor oudere patiënten met een femurhalsfractuur. Bij niet-genezende of avasculaire necrose van de femurkop bij oude femurhalsfracturen, indien de laesie beperkt is tot het hoofd of de nek, kan een femurkopvervangende operatie worden uitgevoerd. Indien de laesie het acetabulum heeft beschadigd, is een totale heupprothese vereist.
Plaatsingstijd: 16-03-2023
