Een onjuiste behandeling van fracturen van de basis van het vijfde middenvoetsbeentje kan leiden tot het niet of vertraagd genezen van de fractuur. In ernstige gevallen kan er artritis ontstaan, wat een enorme impact heeft op het dagelijks leven en werk van mensen.
AnatomischStructure
Het vijfde middenvoetsbeentje is een belangrijk onderdeel van de laterale kolom van de voet en speelt een belangrijke rol bij het dragen van gewicht en de stabiliteit van de voet. Het vierde en vijfde middenvoetsbeentje en het cuboïd vormen het middenvoetsbeentje-cuboïdgewricht.
Er zijn drie pezen vastgehecht aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje. De peroneus brevis-pees hecht aan de dorsolaterale zijde van de tuberositas aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje. De derde peroneale spier, die minder sterk is dan de peroneus brevis-pees, hecht aan op de diafyse distaal van de tuberositas van het vijfde middenvoetsbeentje. De fascia plantaris is de laterale fasciculus. De fascia lateralis hecht aan de plantaire zijde van de basale tuberositas van het vijfde middenvoetsbeentje.
Fracture classificatie
Fracturen van de basis van het vijfde middenvoetsbeentje werden geclassificeerd door Dameron en Lawrence,
Zone I-fracturen zijn avulsiefracturen van de tuberositas metatarsalis;
Zone II bevindt zich bij de verbinding tussen de diafyse en de proximale metafyse, inclusief de gewrichten tussen het vierde en vijfde middenvoetsbeentje;
Zone III-fracturen zijn stressfracturen van de proximale metatarsale diafyse, distaal van het 4e/5e intermetatarsale gewricht.
In 1902 beschreef Robert Jones voor het eerst het type zone II-fractuur van de basis van het vijfde middenvoetsbeentje. Deze zone II-fractuur wordt daarom ook wel Jones-fractuur genoemd.
De avulsiefractuur van de tuberositas van het middenvoetsbeentje in zone I is het meest voorkomende type basisfractuur van het vijfde middenvoetsbeentje en is goed voor ongeveer 93% van alle fracturen. Deze fractuur wordt veroorzaakt door plantairflexie en varusgeweld.
Fracturen in zone II vormen ongeveer 4% van alle fracturen aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje en worden veroorzaakt door plantairflexie en adductiegeweld van de voet. Omdat ze zich in het stroomgebied van de bloedtoevoer aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje bevinden, zijn fracturen op deze locatie gevoelig voor niet-genezing of vertraagde genezing.
Zone III-fracturen vormen ongeveer 3% van de fracturen aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje.
Conservatieve behandeling
De belangrijkste indicaties voor conservatieve behandeling zijn fracturen met een verplaatsing van minder dan 2 mm of stabiele fracturen. Veelvoorkomende behandelingen zijn immobilisatie met elastische verbanden, schoenen met harde zolen, immobilisatie met gipsverbanden, kartonnen compressiepads of wandelschoenen.
De voordelen van conservatieve behandeling zijn de lage kosten, het ontbreken van trauma en de gemakkelijke acceptatie door patiënten. Nadelen zijn de hoge incidentie van complicaties die kunnen optreden bij het niet-helen of het vertraagd helen van fracturen en de snelle stijfheid van de gewrichten.
ChirurgischTbehandeling
Indicaties voor chirurgische behandeling van fracturen van de basis van het vijfde middenvoetsbeentje zijn onder meer:
- Fractuurverplaatsing van meer dan 2 mm;
- Betrokkenheid van > 30% van het gewrichtsoppervlak van het os cuboideum distaal van het vijfde middenvoetsbeentje;
- Verbrijzelde breuk;
- Vertraagde breukverbinding of uitblijvende breukverbinding na niet-chirurgische behandeling;
- Actieve jonge patiënten of sporters.
De meest gebruikte chirurgische methoden voor fracturen van de basis van het vijfde middenvoetsbeentje zijn op dit moment interne fixatie met een Kirschner-draadspanband, fixatie met ankerhechting met draad, interne fixatie met schroeven en interne fixatie met een haakplaat.
1. Bevestiging met Kirschner-draadspanband
Fixatie met een Kirschner-draad is een relatief traditionele chirurgische ingreep. De voordelen van deze behandelmethode zijn onder andere de gemakkelijke toegang tot interne fixatiematerialen, de lage kosten en het goede compressie-effect. Nadelen zijn huidirritatie en het risico op losraken van de Kirschner-draad.
2. Hechtingfixatie met schroefdraadankers
Fixatie met ankerhechtdraad is geschikt voor patiënten met avulsiefractuur aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje of met kleine fractuurfragmenten. Voordelen zijn een kleine incisie, eenvoudige operatie en geen noodzaak tot secundaire verwijdering. Nadelen zijn onder meer het risico op ankerprolaps bij patiënten met osteoporose.
3. Holle nagelbevestiging
De holle schroef is een internationaal erkende effectieve behandeling voor fracturen van de basis van het vijfde middenvoetsbeentje. De voordelen ervan zijn onder andere een stevige fixatie en goede stabiliteit.
Klinisch gezien bestaat er bij kleine fracturen aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje een risico op refractie als twee schroeven worden gebruikt voor fixatie. Bij fixatie met één schroef wordt de antirotatiekracht verzwakt en is redisplacement mogelijk.
4. Haakplaat vastgezet
Fixatie met een haakplaat kent een breed scala aan indicaties, met name voor patiënten met avulsiefracturen of osteoporotische fracturen. De constructie komt overeen met de basis van het vijfde middenvoetsbeentje en de druksterkte van de fixatie is relatief hoog. Nadelen van plaatfixatie zijn de hoge kosten en het relatief grote trauma.
Ssamenvatting
Bij de behandeling van fracturen aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje is het noodzakelijk om een zorgvuldige keuze te maken, rekening houdend met de specifieke situatie van de patiënt, de persoonlijke ervaring en het technische niveau van de arts. Ook de persoonlijke wensen van de patiënt moeten hierbij in acht worden genomen.
Plaatsingstijd: 21-06-2023
