Bij het kiezen van een behandelplan voor distale tibiale fracturen kan externe fixatie worden gebruikt als tijdelijke fixatie voor fracturen met ernstig weefselletsels.
Indicaties:
"Schadecontrole" tijdelijke fixatie van fracturen met aanzienlijk weke delen letsel, zoals open breuken of gesloten fracturen met significante zwelling van zacht weefsel.
Definitieve behandeling van besmette, geïnfecteerde fracturen of fracturen met ernstig zacht weefselletsel.
EXamine:
Zachte weefselaandoening: ①open wond; ② Zacht weefselcontusie, zwelling van zacht weefsel. Controleer op neurovasculaire status en registreer zorgvuldig.
Beeldvorming: anteroposterior en laterale röntgenfoto's van het scheenbeen en anteroposterior, laterale en enkelacupoints van het enkelgewricht. Als een intra-articulaire breuk wordt vermoed, moet een CT-scan van de tibiale kluis worden uitgevoerd.
ANatomy:·
De anatomische "veilige zone" voor plaatsing van externe fixatiepen werd gedefinieerd volgens verschillende niveaus van dwarsdoorsnede.
De proximale metafyse van het scheenbeen biedt een voorste boogvormige veiligheidszone van 220 ° waar externe fixatiepennen kunnen worden geplaatst.
Andere delen van het scheenbeen bieden een anteromediale veilige naaldinvoeggebied in het bereik van 120 ° ~ 140 °.
Surgische techniek
Positie: de patiënt ligt in rugligging op een röntgenfoto transparante operatietabel en andere dingen zoals een kussen of plank worden onder het aangetaste ledemaat geplaatst om de positie te behouden. Het plaatsen van het kussen onder de ipsilaterale heup roteert het aangetaste ledemaat naar binnen zonder overmatige externe rotatie.
Apeproach
In de meeste gevallen worden kleine incisies gemaakt in het scheenbeen, calcaneus en eerste middenvoeten om externe fixatiepennen te plaatsen. ··
Fibula -fracturen worden gemakkelijker gefixeerd op de voelbare laterale onderhuidse grens.
Breuken van de tibiale kluis waarbij het gewricht betrokken is, kunnen percutaan worden gefixeerd. Als de condities van zachte weefsel het toelaten, en indien nodig kan een regelmatige anterolaterale of mediale benadering worden gebruikt voor fixatie. Als externe fixatie alleen wordt gebruikt als een tijdelijke fixatiemaatregel, moet het naaldinvoerpunt waar de externe fixatienaald is gepland om te worden geplaatst, ver weg van het uiteindelijke nagelfixatiegebied te zijn om zacht weefselbesmetting te voorkomen. Vroege fixatie van de fibula en intra-articulaire fragmenten vergemakkelijkt de daaropvolgende definitieve fixatie.
Voorzorgsmaatregelen
Wees op hun hoede voor de externe fixatie -pincode voor daaropvolgende definitieve fixatie van het chirurgische veld, omdat vervuild weefsel onvermijdelijk zal leiden tot postoperatieve complicaties. Regelmatige anterolaterale of mediale benaderingen met significante zwelling van zacht weefsel kunnen ook leiden tot ernstige complicaties bij wondgenezing.
Vermindering en fixatie van fibula -fracturen:
Wanneer de condities van zachte weefsel het toelaten, worden eerst fibula -fracturen behandeld. De fibulaire breuk wordt verminderd en bevestigd met behulp van de laterale fibulaire incisie, meestal met 3,5 mm lag -schroeven en 3,5 mm L/3 buisplaat, of 3,5 mm LCDC -plaat en schroeven. Nadat de fibula anatomisch is verminderd en gefixeerd, kan deze worden gebruikt als een standaard voor het herstellen van de lengte van het scheenbeen en het corrigeren van de rotatie -vervorming van de tibiale breuk.
Voorzorgsmaatregelen
Aanzienlijke zwelling van zacht weefsel of een ernstige open wond kan ook de primaire fixatie van de fibula voorkomen. Pas op dat u geen proximale fibulaire fracturen repareert en wees voorzichtig om de proximale oppervlakkige peroneale zenuw te verwonden.
Tibiale fracturen: reductie en interne fixatie
Intra-articulaire fracturen van het tibiale kluis moeten worden verminderd onder direct zicht door de anterolaterale of mediale benadering van het distale scheenbeen, of door indirecte handmatige reductie onder fluoroscopie.
Bij het rijden met de lag -schroef moet het breukfragment eerst worden bevestigd met Kirschner -draad.
Vroege reductie en fixatie van intra-articulaire fracturen zorgt voor minimaal invasieve technieken en een grotere flexibiliteit in secundaire definitieve fixatie. Ongunstige zachte weefselomstandigheden zoals duidelijke zwelling of ernstige schade aan weke delen kunnen vroege fixatie van intra-articulaire fragmenten voorkomen.
Tibiale fracturen: transarticulaire externe fixatie
Een externe fixator van het kruisgewricht kan worden gebruikt.
Volgens de vereisten van de tweede-fase definitieve fixatiemethode werden twee 5 mm half-threaded externe fixatiepennen percutaan of door kleine incisies op het mediale of anterolaterale oppervlak van het scheenbeen aan het proximale uiteinde van de fractuur ingevoegd.
Eerst stom ontleden aan het botoppervlak, bescherm vervolgens het omringende weefsel met een zachte weefselbeschermingshuls en boor, tik dan en drijf de schroef door de mouw.
De externe fixatiepennen aan het distale uiteinde van de breuk kunnen worden geplaatst op het distale tibiale fragment, de calcaneus en de eerste middenvoetsal, of de nek van de talus.
Transcalcaneale externe fixatiepennen moeten worden geplaatst bij de calcaneale tuberositeit van mediaal tot lateraal om schade aan de mediale neurovasculaire structuren te voorkomen.
De externe fixatiepen van de eerste middenvoets moet worden geplaatst op het anteromediale oppervlak van de basis van de eerste middenvoetsal.
Soms kan een externe fixatiepen anterolateraal worden geplaatst door de incisie van de tarsal sinus.
Vervolgens werd het distale scheenbeen gereset en werd de krachtlijn aangepast door intraoperatieve fluoroscopie en werd de externe fixator geassembleerd.
Wanneer u de externe fixator aanpast, maakt u de verbindingsclip los, voert u longitudinale tractie uit en voert u zachte handmatige reductie uit onder fluoroscopie uit om de positie van het breukfragment aan te passen. De operator handhaaft vervolgens de positie terwijl de assistent de aansluitende clips aanscherpt.
MAin Point
Als externe fixatie geen duidelijke behandeling is, moet de externe fixatienaaldbaan tijdens de werkingsplanning uit de buurt van het definitieve fixatiegebied worden gehouden, om het toekomstige operatieveld niet te vervuilen. De stabiliteit van externe fixatie kan worden verhoogd door de afstand van de fixatiepennen op elke breukplaats te vergroten, de diameter van de pennen te vergroten, het aantal fixatiepennen en verbindingsstruts te vergroten, fixatiepunten over de enkelgewricht toe te voegen en het fixatievlak te vergroten of een externe ringfixator aan te brengen. Adequate corrigerende afstemming moet worden gewaarborgd door de voorste-posterior en laterale fasen.
Tibiale fracturen: niet-span-articulaire externe fixatie
Soms is het een optie om een externe fixator toe te passen die de gewricht niet omvat. Als het distale tibiale fragment groot genoeg is om de externe fixatiepennen van de helft van de hand te herbergen, kan een eenvoudige externe fixator worden gebruikt. Voor patiënten met kleine metafysale breukfragmenten is een hybride externe fixator bestaande uit een proximale semi-threaded externe fixatiepen en een distale fijne Kirschner-draad nuttig als een tijdelijke of definitieve behandelingstechniek. Voorzichtigheid is geboden bij het gebruik van niet-span-articulaire externe fixatoren voor breuken met vervuiling van zacht weefsel. Verwijdering van dit vervuilde weefsel, debridement van het naaldkanaal en immobilisatie van het extremiteit in een cast totdat goede wondgenezing meestal nodig is voordat definitieve immobilisatie kan worden uitgevoerd.
Sichuan Chenanhui Technology Co., Ltd
Contact: YoYo
WhatsApp: +8615682071283
Email: liuyaoyao@medtechcah.com
Posttijd: februari-10-2023
