Sleutelbeenfracturen zijn een van de meest voorkomende fracturen van de bovenste ledematen in de klinische praktijk, waarbij 82% van de sleutelbeenfracturen middenschachtfracturen zijn.De meeste sleutelbeenfracturen zonder significante verplaatsing kunnen conservatief worden behandeld met achtvormige verbanden, terwijl die met aanzienlijke verplaatsing, tussengelegen zacht weefsel, risico op vasculaire of neurologische problemen of hoge functionele eisen interne fixatie met platen kunnen vereisen.Het percentage non-union na interne fixatie van sleutelbeenfracturen is relatief laag, ongeveer 2,6%.Symptomatische non-consolidaties vereisen doorgaans revisiechirurgie, waarbij de reguliere aanpak bestaat uit spongieuze bottransplantatie in combinatie met interne fixatie.Het beheersen van recidiverende atrofische non-consolidatie bij patiënten die al een non-consolidatierevisie hebben ondergaan, is echter uiterst uitdagend en blijft een dilemma voor zowel artsen als patiënten.
Om dit probleem aan te pakken heeft een professor aan het Xi'an Rode Kruis Ziekenhuis op een innovatieve manier gebruik gemaakt van autologe structurele bottransplantatie in combinatie met autologe spongieuze bottransplantatie om refractaire non-consolidaties van sleutelbeenfracturen te behandelen na een mislukte revisieoperatie, waarbij gunstige resultaten werden bereikt.De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift "International Orthopaedics".
Chirurgische procedure
De specifieke chirurgische procedures kunnen als volgt worden samengevat:
a: Verwijder de originele claviculaire fixatie, verwijder het sclerotische bot en het vezellitteken aan het gebroken uiteinde van de fractuur;
b: Er werden plastic reconstructieplaten voor het sleutelbeen gebruikt, er werden borgschroeven in de binnen- en buiteneinden gestoken om de algehele stabiliteit van het sleutelbeen te behouden, en er werden geen schroeven vastgezet in het te behandelen gebied aan het gebroken uiteinde van het sleutelbeen.
c: Na plaatfixatie boort u met Kirschler-naald gaten langs het gebroken uiteinde van de fractuur naar binnen en buiten totdat het gat bloed sijpelde (rode peper-teken), wat wijst op een goed botbloedtransport hier;
d: Blijf op dit moment 5 mm binnen en buiten boren en boor gaten in de lengterichting in de rug, wat bevorderlijk is voor de volgende osteotomie;
e: Beweeg na de osteotomie langs het oorspronkelijke boorgat de onderste botcortex naar beneden zodat er een botgoot overblijft;
f: Bicorticaal iliacaal bot werd in de botgroef geïmplanteerd en vervolgens werden de bovenste cortex, de iliacale top en de onderste cortex met schroeven vastgezet;Het iliacale spongieuze bot werd in de fractuurruimte ingebracht
Typisch
gevallen:
▲ De patiënt was een 42-jarige man met een breuk in het middengedeelte van het linker sleutelbeen, veroorzaakt door trauma (a);Na operatie (b);Vaste fractuur en bot-non-union binnen 8 maanden na de operatie (c);Na de eerste renovatie (d);Breuk van staalplaat 7 maanden na renovatie en niet-genezing (e);De breuk genas (h, i) na structurele bottransplantatie (f, g) van de iliumcortex.
In het onderzoek van de auteur werden in totaal 12 gevallen van refractaire bot-non-union opgenomen, die allemaal tot botgenezing leidden na de operatie, en 2 patiënten hadden complicaties, 1 geval van intermusculaire veneuze trombose in de kuit en 1 geval van pijn bij het verwijderen van het iliacale bot.
Refractaire claviculaire non-union is een zeer moeilijk probleem in de klinische praktijk, dat zware psychologische lasten met zich meebrengt voor zowel patiënten als artsen.Deze methode, gecombineerd met structurele bottransplantatie van corticaal bot van het darmbeen en spongieuze bottransplantatie, heeft een goed resultaat van botgenezing bereikt, en de werkzaamheid is nauwkeurig, wat als referentie voor artsen kan worden gebruikt.
Posttijd: 23 maart 2024
