Fracturen van de radiuskop en radiushals zijn veel voorkomende fracturen van het ellebooggewricht, vaak als gevolg van axiale kracht of valgusspanning.Wanneer het ellebooggewricht zich in een gestrekte positie bevindt, wordt 60% van de axiale kracht op de onderarm proximaal via de radiuskop overgedragen.Na letsel aan de radiuskop of radiushals als gevolg van kracht kunnen schuifkrachten het capitulum van de humerus aantasten, wat mogelijk kan leiden tot bot- en kraakbeenletsel.
In 2016 identificeerde Claessen een specifiek type letsel waarbij fracturen van het radiale hoofd/nek gepaard gingen met bot-/kraakbeenschade aan het capitulum van het opperarmbeen.Deze aandoening werd ‘kissing laesie’ genoemd, waarbij fracturen die deze combinatie omvatten, ‘kissing fracturen’ werden genoemd.In hun rapport namen ze 10 gevallen op van kissing fracturen en ontdekten dat 9 gevallen radiuskopfracturen hadden die geclassificeerd waren als Mason type II.Dit suggereert dat er bij Mason type II radiuskopfracturen een groter bewustzijn moet zijn voor mogelijke begeleidende fracturen van het capitulum van de humerus.
In de klinische praktijk zijn kissing fracturen zeer gevoelig voor een verkeerde diagnose, vooral in gevallen waarin er sprake is van aanzienlijke verplaatsing van de radiuskop-halsfractuur.Dit kan ertoe leiden dat de bijbehorende verwondingen aan het capitulum van het opperarmbeen over het hoofd worden gezien.Om de klinische kenmerken en incidentie van zoenfracturen te onderzoeken, voerden buitenlandse onderzoekers in 2022 een statistische analyse uit op een grotere steekproefomvang. De resultaten zijn als volgt:
Bij het onderzoek waren in totaal 101 patiënten betrokken met radiushoofd-/nekfracturen die tussen 2017 en 2020 werden behandeld. Op basis van de vraag of zij een geassocieerde fractuur van het capitulum van de humerus aan dezelfde kant hadden, werden de patiënten in twee groepen verdeeld: de capitulumgroep (Groep I) en de niet-capitulumgroep (Groep II).
Bovendien werden de radiuskopfracturen geanalyseerd op basis van hun anatomische locatie, die in drie regio's was verdeeld.De eerste is de veilige zone, de tweede is de voorste mediale zone en de derde is de achterste mediale zone.
Uit de onderzoeksresultaten kwamen de volgende bevindingen naar voren:
- Hoe hoger de Mason-classificatie van radiuskopfracturen, hoe groter het risico op begeleidende capitulumfracturen.De waarschijnlijkheid dat een Mason type I radiuskopfractuur geassocieerd was met een capitulumfractuur was 9,5% (6/63);voor Mason type II was dit 25% (6/24);en voor Mason type III was dit 41,7% (5/12).
- Wanneer fracturen van de radiuskop zich uitbreidden tot de radiushals, nam het risico op capitulumfracturen af.In de literatuur zijn geen geïsoleerde gevallen geïdentificeerd van radiushalsfracturen die gepaard gingen met capitulumfracturen.
- Gebaseerd op de anatomische gebieden van fracturen van de radiuskop, hadden fracturen die zich binnen de “veilige zone” van de radiuskop bevonden een hoger risico om geassocieerd te worden met capitulumfracturen.
▲ Mason-classificatie van radiuskopfracturen.
▲ Een geval van een kissing fracture-patiënt, waarbij de radiuskop werd vastgezet met een stalen plaat en schroeven, en het capitulum van de humerus werd vastgezet met behulp van Bold-schroeven.
Posttijd: 31 augustus 2023
