Wat is acromioclaviculair gewrichtsdislocatie?
Acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie verwijst naar een type schoudertrauma waarin het acromioclaviculaire ligament is beschadigd, wat resulteert in dislocatie van het sleutelbeen. Het is een dislocatie van het acromioclaviculaire gewricht veroorzaakt door een externe kracht die wordt uitgeoefend op het acromion -uiteinde, waardoor het schouderblad naar voren of naar beneden gaat (of achteruit). Hieronder zullen we leren over de typen en behandelingen van acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie.
Acromioclaviculaire gewrichtsdislocaties (of scheidingen, verwondingen) komen vaker voor bij mensen die betrokken zijn bij sport en fysiek werk. Een acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie is een scheiding van het sleutelbeen van het schouderblad, en een gemeenschappelijk kenmerk van dit letsel is een val waarin het hoogste punt van de schouder de grond raakt of een directe impact van het hoogste punt van de schouder. Acromioclaviculaire joint dislocaties komen vaak voor bij voetbalspelers en fietsers of motorrijders na een val.
Soorten acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie
Ii ° (graad): het acromioclaviculaire gewricht is licht verplaatst en het acromioclaviculaire ligament kan worden uitgerekt of gedeeltelijk gescheurd; Dit is het meest voorkomende type acromioclaviculair gewrichtsletsel.
Ii ° (graad): gedeeltelijke dislocatie van het acromioclaviculaire gewricht, verplaatsing is mogelijk niet duidelijk bij onderzoek. Volledige scheur van het acromioclaviculaire ligament, geen breuk van het rostrale claviculaire ligament
III ° (graad): Volledige scheiding van het acromioclaviculaire gewricht met volledige scheur van het acromioclaviculaire ligament, rostroclaviculaire ligament en acromioclaviculaire capsule. Omdat er geen ligament is om te ondersteunen of te trekken, is het schoudergewricht doorzakken vanwege het gewicht van de bovenarm, lijkt het sleutelbeen daarom prominent en omarmd en een bekendheid is te zien in de schouder.
De ernst van acromioclaviculair gewrichtsdislocatie kan ook worden ingedeeld in zes typen, waarbij types I-III de meest voorkomende zijn en typen IV-VI zeldzaam zijn. Vanwege ernstige schade aan de ligamenten die het acromioclaviculaire gebied ondersteunen, vereisen alle type III-VI-verwondingen een chirurgische behandeling.
Hoe wordt acromioclaviculaire dislocatie behandeld?
Voor patiënten met acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie wordt de juiste behandeling gekozen volgens de aandoening. Voor patiënten met een milde ziekte is de conservatieve behandeling mogelijk. In het bijzonder is voor type I acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie, rust en ophanging met een driehoekige handdoek gedurende 1 tot 2 weken voldoende; Voor type II dislocatie kan een achterriem worden gebruikt voor immobilisatie. Conservatieve behandeling zoals schouder- en elleboogriembevestiging en remmen; Patiënten met een meer ernstige aandoening, dwz patiënten met type III -letsel, omdat hun gewrichtscapsule en acromioclaviculaire ligament en rostrale claviculair ligament zijn gescheurd, waardoor het acromioclaviculaire gewricht volledig onstabiel moet worden overwogen om chirurgische behandeling te overwegen.
Chirurgische behandeling kan worden onderverdeeld in vier categorieën: (1) interne fixatie van het acromioclaviculaire gewricht; (5) rostrale vergrendelingsfixatie met ligamentreconstructie; (3) resectie van het distale sleutelbeen; en (4) Power Muscle Transpositie.
Posttijd: Jun-07-2024
