Enkelblessures zijn een veelvoorkomende sportblessure die voorkomt bij ongeveer 25% van de musculoskeletale blessures, waarbij blessures aan het laterale collaterale ligament (LCL) het meest voorkomend zijn. Als deze ernstige aandoening niet tijdig wordt behandeld, kan dit gemakkelijk leiden tot herhaaldelijke verstuikingen, en in ernstigere gevallen kan de functie van het enkelgewricht worden aangetast. Daarom is het van groot belang om blessures van patiënten in een vroeg stadium te diagnosticeren en te behandelen. Dit artikel richt zich op de diagnostische vaardigheden voor blessures aan het laterale collaterale ligament van het enkelgewricht om clinici te helpen de nauwkeurigheid van de diagnose te verbeteren.
I. Anatomie
Anterior talofibular ligament (ATFL): afgeplat, vergroeid met het laterale kapsel, beginnend anterieur aan de fibula en eindigend anterieur aan het taluslichaam.
Calcaneofibulaire ligament (CFL): koordvormig, beginnend bij de voorste rand van de distale laterale malleolus en eindigend bij het calcaneus.
Posterieur talofibular ligament (PTFL): Ontspringt aan de mediale zijde van de laterale malleolus en eindigt posterieur van de mediale talus.
ATFL alleen was verantwoordelijk voor ongeveer 80% van de blessures, terwijl ATFL gecombineerd met CFL blessures verantwoordelijk was voor ongeveer 20%.
Schematisch diagram en anatomisch diagram van het laterale collaterale ligament van het enkelgewricht
II. Mechanisme van letsel
Supinatieletsels: voorste talofibulaire ligament
calcaneofibulaire ligament varusletsel: calcaneofibulaire ligament
III. Classificatie van letsels
Graad I: verrekking van de band, geen zichtbare scheur in de band, zelden zwelling of gevoeligheid en geen tekenen van functieverlies;
Graad II: gedeeltelijke macroscopische ruptuur van het ligament, matige pijn, zwelling en gevoeligheid en lichte beperking van de gewrichtsfunctie;
Graad III: het ligament is volledig gescheurd en verliest zijn integriteit, gepaard gaande met aanzienlijke zwelling, bloeding en gevoeligheid, gepaard gaande met een duidelijk verlies van functie en uitingen van gewrichtsinstabiliteit.
IV. Klinisch onderzoek Voorladetest
De patiënt zit met de knie gebogen en het uiteinde van de kuit bungelend, de onderzoeker houdt het scheenbeen met één hand vast en duwt met de andere hand de voet naar voren achter de hiel.
Als alternatief kan de patiënt op de rug liggen of zitten met de knie gebogen in een hoek van 60 tot 90 graden, de hiel gefixeerd op de grond en de onderzoeker oefent posterieure druk uit op het distale scheenbeen.
Een positief resultaat voorspelt een ruptuur van het voorste talofibulaire ligament.
Inversiestresstest
De proximale enkel werd geïmmobiliseerd en er werd varusspanning op de distale enkel uitgeoefend om de taluskantelhoek te beoordelen.
Vergeleken met de contralaterale zijde is >5° verdacht positief, en >10° positief; of unilateraal >15° positief.
Een positieve voorspeller van een ruptuur van het calcaneofibulaire ligament.
Beeldvormende tests
Röntgenfoto's van veelvoorkomende enkelblessures bij sport
Röntgenfoto's zijn negatief, maar MRI toont scheuren in de voorste talofibulaire en calcaneofibulaire ligamenten
Voordelen: Röntgenfoto's zijn de eerste keuze voor onderzoek, omdat ze economisch en eenvoudig zijn. De omvang van het letsel wordt beoordeeld aan de hand van de mate van talushelling. Nadelen: Slechte weergave van zachte weefsels, met name de ligamentaire structuren die belangrijk zijn voor het behoud van de gewrichtsstabiliteit.
MRI
Figuur 1. De 20° schuine positie toonde de beste anterieure talofibulaire ligament (ATFL); Figuur 2. Azimutlijn van de ATFL-scan
MRI-beelden van verschillende letsels aan het voorste talofibulaire ligament lieten het volgende zien: (A) verdikking van het voorste talofibulaire ligament en oedeem; (B) scheuring van het voorste talofibulaire ligament; (C) ruptuur van het voorste talofibulaire ligament; (D) letsel aan het voorste talofibulaire ligament met avulsiefractuur.
Figuur 3 De -15° schuine positie toonde het beste calcaneofibulaire ligament (CFI);
Figuur 4. CFL-scanazimut
Acute, volledige scheur van het calcaneofibulaire ligament
Figuur 5: Coronaal aanzicht toont het beste achterste talofibulaire ligament (PTFL);
Figuur 6 PTFL-scanazimut
Gedeeltelijke scheur van het achterste talofibulaire ligament
Beoordeling van de diagnose:
Klasse I: Geen schade;
Graad II: kneuzing van de ligamenten, goede textuurcontinuïteit, verdikking van de ligamenten, hypo-echogeniciteit, oedeem van de omliggende weefsels;
Graad III: onvolledige ligamentmorfologie, verdunning of gedeeltelijke verstoring van de textuurcontinuïteit, verdikking van de ligamenten en verhoogd signaal;
Graad IV: volledige verstoring van de continuïteit van de ligamenten, wat gepaard kan gaan met avulsiefracturen, verdikking van de ligamenten en een verhoogd lokaal of diffuus signaal.
Voordelen: Hoge resolutie van zachte weefsels, duidelijke observatie van soorten bandletsel; kan kraakbeenschade, botkneuzingen en de algemene toestand van gecompliceerd letsel in beeld brengen.
Nadelen: Het is niet mogelijk om nauwkeurig te bepalen of fracturen en schade aan het gewrichtskraakbeen onderbroken zijn; Door de complexiteit van de enkelband is de efficiëntie van het onderzoek niet hoog; Duur en tijdrovend.
Hoogfrequente ultrasone golven
Afbeelding 1a: Letsel aan het voorste talofibulaire ligament, gedeeltelijke scheur; Afbeelding 1b: Het voorste talofibulaire ligament is volledig gescheurd, de stomp is verdikt en er is een grote effusie te zien in de voorste laterale ruimte.
Figuur 2a: Letsel aan het calcaneofibulaire ligament, gedeeltelijke scheur; Figuur 2b: Letsel aan het calcaneofibulaire ligament, volledige ruptuur
Figuur 3a: Normaal voorste talofibulaire ligament: echografiebeeld met een omgekeerde driehoekige, uniforme, hypo-echoïsche structuur; Figuur 3b: Normaal calcaneofibulaire ligament: matig echogene en dichte, filamenteuze structuur op echografiebeeld
Figuur 4a: Gedeeltelijke scheur van het voorste talofibulaire ligament op echografie; Figuur 4b: Volledige scheur van het calcaneofibulaire ligament op echografie
Beoordeling van de diagnose:
Contusie: akoestische beelden tonen intacte structuur, verdikte en gezwollen ligamenten; gedeeltelijke scheur: er is zwelling in het ligament, er is een aanhoudende scheuring van sommige vezels, of de vezels zijn lokaal dunner. Dynamische scans lieten zien dat de ligamentspanning aanzienlijk was verzwakt, en dat het ligament dunner en dikker was geworden en de elasticiteit was afgenomen in het geval van valgus of varus.
Volledige scheur: een volledig en aanhoudend onderbroken ligament met distale scheiding, dynamische scan toont geen ligamentspanning of toegenomen scheur, en bij valgus of varus verschuift het ligament naar het andere uiteinde, zonder enige elasticiteit en met een los gewricht.
Voordelen: lage kosten, eenvoudig te bedienen, niet-invasief; de subtiele structuur van elke onderhuidse weefsellaag wordt duidelijk weergegeven, wat bevorderlijk is voor de observatie van musculoskeletale weefselletsels. Willekeurig sectieonderzoek, gebaseerd op de ligamentband, om het gehele ligamentproces te traceren, verduidelijkt de locatie van het ligamentletsel en observeert dynamisch de ligamentspanning en morfologische veranderingen.
Nadelen: lagere resolutie van zacht weefsel vergeleken met MRI; Vertrouw op professionele technische uitvoering.
Arthroscopiecontrole
Voordelen: Directe observatie van de structuren van de laterale malleolus en de achtervoet (zoals het onderste talusgewricht, het voorste talofibulaire ligament, het calcaneofibulaire ligament, enz.) om de integriteit van de ligamenten te beoordelen en de chirurg te helpen bij het bepalen van het chirurgische plan.
Nadelen: Invasief, kan complicaties veroorzaken, zoals zenuwbeschadiging, infectie, enz. Het wordt over het algemeen beschouwd als de gouden standaard voor het diagnosticeren van bandletsels en wordt momenteel het meest gebruikt bij de behandeling van bandletsels.
Plaatsingstijd: 29-09-2024
