Enkelblessures zijn een veel voorkomende sportblessure die voorkomt bij ongeveer 25% van de letsels aan het bewegingsapparaat, waarbij letsels aan de laterale collaterale ligamenten (LCL) de meest voorkomende zijn. Als de ernstige aandoening niet op tijd wordt behandeld, kan dit gemakkelijk tot herhaalde verstuikingen leiden, en ernstigere gevallen zullen de functie van het enkelgewricht aantasten. Daarom is het van groot belang om de verwondingen van patiënten in een vroeg stadium te diagnosticeren en te behandelen. Dit artikel zal zich richten op de diagnostische vaardigheden van laterale collaterale ligamentletsels van het enkelgewricht om artsen te helpen de nauwkeurigheid van de diagnose te verbeteren.
I. Anatomie
Anterior talofibular ligament (ATFL): afgeplat, gefuseerd met het laterale kapsel, beginnend vóór de fibula en eindigend vóór het lichaam van de talus.
Calcaneofibular ligament (CFL): koordvormig, beginnend bij de voorste rand van de distale laterale malleolus en eindigend bij de calcaneus.
Posterieur talofibular ligament (PTFL): Ontspringt op het mediale oppervlak van de laterale malleolus en eindigt posterieur aan de mediale talus.
ATFL alleen was verantwoordelijk voor ongeveer 80% van de blessures, terwijl ATFL in combinatie met CFL-blessures ongeveer 20% voor zijn rekening nam.
Schematisch diagram en anatomisch diagram van het laterale collaterale ligament van het enkelgewricht
II. Mechanisme van letsel
Supinale verwondingen: voorste talofibulaire ligament
calcaneofibular ligament varusletsel: calcaneofibular ligament
III. Indeling van blessures
Graad I: ligamentspanning, geen zichtbare ligamentruptuur, zelden zwelling of gevoeligheid, en geen tekenen van functieverlies;
Graad II: gedeeltelijke macroscopische breuk van het ligament, matige pijn, zwelling en gevoeligheid, en lichte verslechtering van de gewrichtsfunctie;
Graad III: het ligament is volledig gescheurd en verliest zijn integriteit, vergezeld van aanzienlijke zwelling, bloeding en gevoeligheid, vergezeld van een duidelijk functieverlies en manifestaties van gewrichtsinstabiliteit.
IV. Klinisch onderzoek Frontladetest
De patiënt zit met de knie gebogen en het uiteinde van de kuit bungelend, en de onderzoeker houdt het scheenbeen op zijn plaats met één hand en duwt de voet met de andere naar voren achter de hiel.
Als alternatief kan de patiënt op de rug liggen of zitten met de knie gebogen in een hoek van 60 tot 90 graden, de hiel aan de grond bevestigd en de onderzoeker oefent posterieure druk uit op het distale scheenbeen.
Een positieve voorspelt een breuk van het voorste talofibulaire ligament.
Inversie stresstest
De proximale enkel werd geïmmobiliseerd en er werd varusspanning uitgeoefend op de distale enkel om de kantelhoek van de talus te bepalen.
Vergeleken met de contralaterale zijde is >5° verdacht positief en >10° positief; of eenzijdig >15° is positief.
Een positieve voorspeller van calcaneofibulaire ligamentruptuur.
Beeldvormende tests
Röntgenfoto's van veel voorkomende enkelsportblessures
Röntgenfoto's zijn negatief, maar MRI toont scheuren van de voorste talofibulaire en calcaneofibulaire ligamenten
Voordelen: Röntgenstraling is de eerste keuze voor onderzoek, wat economisch en eenvoudig is; De omvang van het letsel wordt beoordeeld door de mate van de talushelling te beoordelen. Nadelen: Slechte weergave van zachte weefsels, vooral de ligamenteuze structuren die belangrijk zijn voor het handhaven van de gewrichtsstabiliteit.
MRI
Fig.1 De schuine positie van 20° toonde het beste voorste talofibulaire ligament (ATFL); Fig.2 Azimutlijn van ATFL-scan
MRI-beelden van verschillende voorste talofibulaire ligamentletsels toonden aan dat: (A) verdikking van het voorste talofibulaire ligament en oedeem; (B) voorste talofibulaire ligamentscheur; (C) breuk van het voorste talofibulaire ligament; (D) Voorste talofibulaire ligamentletsel met avulsiefractuur.
Fig.3 De schuine positie van -15° toonde het beste calcaneofibulaire ligament (CFI);
Afb.4. CFL-scanazimut
Acute, volledige scheuring van het calcaneofibulaire ligament
Figuur 5: Coronale weergave toont het beste posterieure talofibulaire ligament (PTFL);
Fig.6 PTFL-scanazimut
Gedeeltelijke scheur van het achterste talofibulaire ligament
Beoordeling van de diagnose:
Klasse I: Geen schade;
Graad II: kneuzing van de ligamenten, goede continuïteit van de textuur, verdikking van de ligamenten, hypoechogeniciteit, oedeem van omliggende weefsels;
Graad III: onvolledige ligamentmorfologie, dunner worden of gedeeltelijke verstoring van de continuïteit van de textuur, verdikking van ligamenten en verhoogd signaal;
Graad IV: volledige verstoring van de continuïteit van de ligamenten, wat gepaard kan gaan met avulsiefracturen, verdikking van de ligamenten en een verhoogd lokaal of diffuus signaal.
Voordelen: Hoge resolutie voor zachte weefsels, duidelijke observatie van typen ligamentische letsels; Het kan kraakbeenschade, botcontusie en de algehele toestand van samengesteld letsel aantonen.
Nadelen: Het is niet mogelijk om nauwkeurig te bepalen of fracturen en gewrichtskraakbeenschade worden onderbroken; Vanwege de complexiteit van het enkelband is de onderzoeksefficiëntie niet hoog; Duur en tijdrovend.
Hoogfrequente echografie
Figuur 1a: Voorste talofibulaire ligamentletsel, gedeeltelijke scheur; Figuur 1b: Het voorste talofibulaire ligament is volledig gescheurd, de stomp is verdikt en er is een grote effusie te zien in de voorste laterale ruimte.
Figuur 2a: Calcaneofibular ligamentletsel, gedeeltelijke scheur; Figuur 2b: Calcaneofibular ligamentletsel, volledige breuk
Figuur 3a: Normaal voorste talofibulaire ligament: echografiebeeld dat een omgekeerde driehoekige uniforme hypo-echoïsche structuur toont; Figuur 3b: Normaal calcaneofibular ligament: Matig echogene en dichte filamenteuze structuur op echografiebeeld
Figuur 4a: Gedeeltelijke scheur van het voorste talofibulaire ligament op echografie; Figuur 4b: Volledige scheur van het calcaneofibulaire ligament op echografie
Beoordeling van de diagnose:
kneuzing: akoestische beelden tonen intacte structuur, verdikte en gezwollen ligamenten; Gedeeltelijke scheur: Er is zwelling in het ligament, er is een aanhoudende verstoring van sommige vezels of de vezels zijn plaatselijk dunner. Dynamische scans toonden aan dat de ligamentspanning aanzienlijk was verzwakt, dat het ligament dunner en groter werd en dat de elasticiteit verzwakte in het geval van valgus of varus.
Volledige scheur: een volledig en aanhoudend onderbroken ligament met distale scheiding. Een dynamische scan duidt erop dat er geen ligamentspanning of verhoogde scheur is, en bij valgus of varus beweegt het ligament naar het andere uiteinde, zonder enige elasticiteit en met een los gewricht.
Voordelen: lage kosten, eenvoudig te bedienen, niet-invasief; De subtiele structuur van elke laag onderhuids weefsel wordt duidelijk weergegeven, wat bevorderlijk is voor de observatie van laesies van het bewegingsapparaat. Willekeurig sectieonderzoek, volgens de ligamentriem om het hele ligamentproces te volgen, de locatie van ligamentletsel wordt verduidelijkt en de ligamentspanning en morfologische veranderingen worden dynamisch waargenomen.
Nadelen: lagere resolutie van zacht weefsel vergeleken met MRI; Vertrouw op een professionele technische werking.
Artroscopie controle
Voordelen: Observeer rechtstreeks de structuren van de laterale malleolus en de achtervoet (zoals het onderste talusgewricht, het voorste talofibulaire ligament, het calcaneofibulaire ligament, enz.) om de integriteit van de ligamenten te evalueren en de chirurg te helpen bij het bepalen van het chirurgische plan.
Nadelen: Invasief, kan enkele complicaties veroorzaken, zoals zenuwbeschadiging, infectie, enz. Het wordt algemeen beschouwd als de gouden standaard voor het diagnosticeren van ligamentische letsels en wordt momenteel vooral gebruikt bij de behandeling van ligamentische letsels.
Posttijd: 29 september 2024
