Enkelletsels zijn een veel voorkomende sportblessure die optreedt bij ongeveer 25% van het musculoskeletale verwondingen, waarbij laterale collaterale ligament (LCL) verwondingen de meest voorkomende zijn. Als de ernstige aandoening niet in de tijd wordt behandeld, is het gemakkelijk om te leiden tot herhaalde verstuikingen en zullen meer ernstige gevallen de functie van het enkelgewricht beïnvloeden. Daarom is het van groot belang om de verwondingen van patiënten in een vroeg stadium te diagnosticeren en te behandelen. Dit artikel zal zich richten op de diagnostische vaardigheden van laterale onderpand ligamentletsels van het enkelgewricht om clinici te helpen de nauwkeurigheid van de diagnose te verbeteren.
I. Anatomie
Anterieur talofibulair ligament (ATFL): afgeplat, gefuseerd aan de laterale capsule, beginnend voor de fibula en eindigend voor het lichaam van de talus.
Calcaneofibulair ligament (CFL): koordvormig, afkomstig van de voorste rand van de distale laterale malleolus en eindigend op de calcaneus.
Posterior talofibulair ligament (PTFL): ontstaat op het mediale oppervlak van de laterale malleolus en eindigt posterieur aan de mediale talus.
ATFL alleen was goed voor ongeveer 80% van de verwondingen, terwijl ATFL gecombineerd met CFL -verwondingen goed was voor ongeveer 20%.
Schematisch diagram en anatomisch diagram van het laterale collaterale ligament van het enkelgewricht
II. Letselmechanisme
Superineer verwondingen: voorste talofibulair ligament
calcaneofibulair ligament varus letsel: calcaneofibulair ligament
Iii. Letsel sorteren
Grade I: Ligament -stam, geen zichtbare ligamentbreuk, zelden zwelling of tederheid, en geen tekenen van functieverlies;
Grade II: Gedeeltelijke macroscopische breuk van het ligament, matige pijn, zwelling en tederheid, en kleine beperking van gewrichtsfunctie;
Graad III: Het ligament is volledig gescheurd en verliest zijn integriteit, vergezeld van significante zwelling, bloedingen en tederheid, vergezeld van een duidelijk verlies van functie en manifestaties van gezamenlijke instabiliteit.
IV. Klinisch onderzoek Voorladertest
De patiënt zit met de knie gebogen en het uiteinde van het kalf bungelend, en de onderzoeker houdt het scheenbeen met één hand op zijn plaats en duwt de voet naar voren achter de hiel met de andere.
Als alternatief is de patiënt liggende of zittend met de knie gebogen op 60 tot 90 graden, de hiel aan de grond bevestigd en de onderzoeker die posterieure druk uitoefent op het distale scheenbeen.
Een positieve voorspelt breuk van het voorste talofibulaire ligament.
Inversie -stresstest
De proximale enkel werd geïmmobiliseerd en varusspanning werd toegepast op de distale enkel om de talus -kantelhoek te beoordelen.
Vergeleken met de contralaterale zijde is> 5 ° verdacht positief en> 10 ° is positief; of unilateraal> 15 ° is positief.
Een positieve voorspeller van calcaneofibulaire ligamentbreuk.
Beeldvormingstests
Röntgenfoto's van gewone enkelsportletsels
Röntgenfoto's zijn negatief, maar MRI vertoont tranen van de voorste talofibulaire en calcaneofibulaire ligamenten
Voordelen: X-ray is de eerste keuze voor onderzoek, die economisch en eenvoudig is; De omvang van het letsel wordt beoordeeld door de mate van talus -neiging te beoordelen. Nadelen: slechte weergave van zachte weefsels, vooral de ligamentaire structuren die belangrijk zijn voor het handhaven van gewrichtsstabiliteit.
MRI
Fig.1 De schuine positie van 20 ° vertoonde het beste voorste talofibulaire ligament (ATFL); Fig.2 Azimut -lijn van ATFL -scan
MRI -afbeeldingen van verschillende voorste talofibulaire ligamentletsels toonden aan dat: (a) voorste talofibulaire ligamentverdikking en oedeem; (B) voorste talofibulaire ligamentscheur; (C) breuk van het voorste talofibulaire ligament; (D) Voorste talofibulaire ligamentletsel met avulsiefractuur.
Fig.3 De schuine positie -15 ° vertoonde het beste calcaneofibulaire ligament (CFI);
Fig.4. CFL scannen azimuth
Acute, volledige traan van het calcaneofibulaire ligament
Figuur 5: Coronale weergave toont het beste achterste talofibulaire ligament (PTFL);
Fig.6 Ptfl -scan azimuth
Gedeeltelijke scheur van het achterste talofibulaire ligament
Beoordeling van diagnose:
Klasse I: geen schade;
Grade II: ligamentcontusie, goede textuurcontinuïteit, verdikking van ligamenten, hypoechogeniteit, oedeem van omliggende weefsels;
Grade III: onvolledige ligamentmorfologie, dunner worden of gedeeltelijke verstoring van textuurcontinuïteit, verdikking van ligamenten en verhoogd signaal;
Grade IV: Volledige verstoring van de ligamentcontinuïteit, die kan worden gepaard met avulsiefracturen, verdikking van ligamenten en verhoogd lokaal of diffuus signaal.
Voordelen: hoge resolutie voor zachte weefsels, duidelijke observatie van types van ligamentletsel; Het kan kraakbeenschade, botcontusie en de algehele toestand van samengesteld letsel vertonen.
Nadelen: het is niet mogelijk om nauwkeurig te bepalen of breuken en gewrichtskraakbeenschade worden onderbroken; Vanwege de complexiteit van het enkelligament is de onderzoeksefficiëntie niet hoog; Duur en tijdrovend.
Hoogfrequente echografie
Figuur 1A: voorste talofibulaire ligamentletsel, gedeeltelijke traan; Figuur 1B: De voorste talofibulaire ligament is volledig gescheurd, de stronk is verdikt en een grote effusie wordt gezien in de voorste laterale ruimte.
Figuur 2A: calcaneofibulaire ligamentletsel, gedeeltelijke traan; Figuur 2b: Calcaneofibulaire ligamentletsel, volledige breuk
Figuur 3A: Normaal voorste talofibulair ligament: echografie -beeld met een omgekeerde driehoek uniforme hypoechoïsche structuur; Figuur 3B: Normaal calcaneofibulair ligament: matig echogene en dichte filamenteuze structuur op echografie -beeld
Figuur 4A: Gedeeltelijke scheur van het voorste talofibulaire ligament op ultrasone beeld; Figuur 4b: Volledige traan van het calcaneofibulaire ligament op ultrasone beeld
Beoordeling van diagnose:
Contusie: akoestische beelden vertonen intacte structuur, verdikte en gezwollen ligamenten; Gedeeltelijke traan: er is zwelling in het ligament, er is aanhoudende verstoring van sommige vezels, of de vezels zijn lokaal verdund. Dynamische scans toonden aan dat de ligamentspanning significant was verzwakt en het ligament dunste en verhoogde en de elasticiteit verzwakte in het geval van valgus of varus.
Volledige traan: een volledig en hardnekkig onderbroken ligament met distale scheiding, dynamische scan suggereert geen ligamentspanning of verhoogde traan, en in valgus of varus beweegt het ligament naar het andere uiteinde, zonder enige elasticiteit en met een los gewricht.
Voordelen: lage kosten, gemakkelijk te bedienen, niet-invasief; De subtiele structuur van elke laag onderhuidse weefsel wordt duidelijk weergegeven, wat bevorderlijk is voor de waarneming van musculoskeletale weefsellaesies. Willekeurig sectieonderzoek, volgens de ligamentgordel om het hele proces van ligament te traceren, wordt de locatie van ligamentbeschadiging opgehelderd en worden de ligamentspanning en morfologische veranderingen dynamisch waargenomen.
Nadelen: lagere resolutie van zacht weefsel vergeleken met MRI; Vertrouw op professionele technische operatie.
Arthroscopiecontrole
Voordelen: observeer direct de structuren van de laterale malleolus en achtervoet (zoals het inferieure talargewricht, voorste talofibulaire ligament, calcaneofibulair ligament, enz.) Om de integriteit van de ligamenten te evalueren en de chirurg te helpen het chirurgische plan te bepalen.
Nadelen: invasief, kunnen enkele complicaties veroorzaken, zoals zenuwbeschadiging, infectie, enz. Het wordt algemeen beschouwd als de gouden standaard voor het diagnosticeren van ligamentletsels en wordt momenteel meestal gebruikt bij de behandeling van ligamentletsels.
Posttijd: 29-2024
