"10% van de enkelfracturen gaat gepaard met distale tibiofibulair syndesmosis -verwonding. Studies hebben aangetoond dat 52% van de distale tibiofibulaire schroeven resulteert in een slechte reductie van de syndesmose. Het distale tibiofibulaire schroef loodrecht op het distaal is het essentieel om te vermijden. Tibiofibulaire schroef 2 cm of 3,5 cm boven het distale tibiale gewrichtsoppervlak, onder een hoek van 20-30 ° naar het horizontale vlak, van de fibula naar het scheenbeen, met de enkel in een neutrale positie. "
Handmatige invoeging van distale tibiofibulaire schroeven resulteert vaak in afwijkingen in het ingangspunt en de richting, en momenteel is er geen precieze methode om de invoegingrichting van deze schroeven te bepalen. Om dit probleem aan te pakken, hebben buitenlandse onderzoekers een nieuwe methode aangenomen - de 'Angle Bisector -methode.
Met behulp van beeldvormingsgegevens van 16 normale enkelverbindingen werden 16 3D-geprinte modellen gemaakt. Op afstanden van 2 cm en 3,5 cm boven het tibiale gewrichtsoppervlak werden twee 1,6 mM Kirschner -draden parallel aan het gewrichtsoppervlak dicht bij de voorste en achterste randen van respectievelijk de scheenbeen en fibula geplaatst. De hoek tussen de twee Kirschner -draden werd gemeten met behulp van een gradenbui en een boor van 2,7 mm werd gebruikt om een gat langs de hoek bisectorlijn te boren, gevolgd door het invoegen van een schroef van 3,5 mm. Na het inbrengen van de schroef werd de schroef over de lengte gesneden met behulp van een zaag om de relatie tussen de schroefrichting en de centrale as van het scheenbeen en de fibula te evalueren.
Specimen -experimenten geven aan dat er een goede consistentie is tussen de centrale as van het scheenbeen en de fibula en de hoek bisectorlijn, evenals tussen de centrale as en de schroefrichting.
Heoretisch kan deze methode de schroef effectief langs de centrale as van het scheenbeen en de fibula plaatsen. Tijdens de operatie vormt het plaatsen van de Kirschner -draden echter dicht bij de voorste en achterste randen van het scheenbeen en fibula een risico op het beschadigen van bloedvaten en zenuwen. Bovendien lost deze methode de kwestie van iatrogene malreductie niet op, omdat de distale tibiofibulaire uitlijning niet voldoende intraoperatief kan worden beoordeeld vóór de plaatsing van de schroef.
Posttijd: Jul-30-2024
