"10% van de enkelfracturen gaat gepaard met letsel aan de distale tibiofibulaire syndesmose. Studies hebben aangetoond dat 52% van de distale tibiofibulaire schroeven resulteert in een slechte reductie van de syndesmose. Het loodrecht inbrengen van de distale tibiofibulaire schroef ten opzichte van het gewrichtsoppervlak van de syndesmose is essentieel om iatrogene malreductie te voorkomen. Volgens de AO-handleiding wordt aanbevolen om de distale tibiofibulaire schroef 2 cm of 3,5 cm boven het distale tibiale gewrichtsoppervlak in te brengen, onder een hoek van 20-30° ten opzichte van het horizontale vlak, van de fibula naar de tibia, met de enkel in een neutrale positie.”
Het handmatig inbrengen van distale tibiofibulaire schroeven resulteert vaak in afwijkingen in het ingangspunt en de richting, en momenteel bestaat er geen nauwkeurige methode om de inbrengrichting van deze schroeven te bepalen. Om dit probleem aan te pakken hebben buitenlandse onderzoekers een nieuwe methode aangenomen: de bissectricemethode.
Met behulp van beeldgegevens van 16 normale enkelgewrichten werden 16 3D-geprinte modellen gemaakt. Op afstanden van 2 cm en 3,5 cm boven het tibiale gewrichtsoppervlak werden twee 1,6 mm Kirschner-draden evenwijdig aan het gewrichtsoppervlak dichtbij de voorste en achterste randen van respectievelijk het scheenbeen en het kuitbeen geplaatst. De hoek tussen de twee Kirschner-draden werd gemeten met behulp van een gradenboog, en een boor van 2,7 mm werd gebruikt om een gat te boren langs de bissectricelijn, gevolgd door het inbrengen van een schroef van 3,5 mm. Na het inbrengen van de schroef werd de schroef over de lengte ervan doorgesneden met behulp van een zaag om de relatie tussen de schroefrichting en de centrale as van het scheenbeen en het kuitbeen te evalueren.
Monsterexperimenten geven aan dat er een goede consistentie bestaat tussen de centrale as van het scheenbeen en het kuitbeen en de bissectricelijn, evenals tussen de centrale as en de richting van de schroef.
theoretisch gezien kan deze methode de schroef effectief langs de centrale as van het scheenbeen en het kuitbeen plaatsen. Als u tijdens de operatie de Kirschner-draden dicht bij de voorste en achterste randen van het scheenbeen en het kuitbeen plaatst, bestaat er echter een risico op beschadiging van bloedvaten en zenuwen. Bovendien lost deze methode het probleem van iatrogene malreductie niet op, omdat de distale tibiofibulaire uitlijning intraoperatief niet adequaat kan worden beoordeeld vóór plaatsing van de schroef.
Posttijd: 30 juli 2024
