In de vroege jaren negentig namen buitenlandse wetenschappers het voortouw bij het gebruik van hechtingankers om structuren zoals de rotatormanchet onder artroscopie te repareren. De theorie is afkomstig van het ondergrondse ondersteuningsprincipe "zinkende object" in Zuid -Texas, VS, dat wil zeggen door de ondergrondse staaldraad aan een zinkende hoek van 45 ° naar de grond te trekken, is het ondergrondse gebouw stevig gefixeerd op het "zinkende object" aan de andere kant van de staaldraad.
Sportgeneeskunde is afkomstig van orthopedische traumatologie. Het is een eenvoudige en klinische multidisciplinaire uitgebreide toepassing van geneeskunde en sport. Het doel is om maximale functionele reparatie te bereiken met minimaal trauma, inclusief meniscusletsel, kruisbisligamentletsel, rotatormanchetscheur, instabiliteit van schouderdislocatie, klapletsel, enz. Vallen allemaal binnen de reikwijdte van de behandeling van sportgeneeskunde
Anchor is een medisch apparaat dat vaak wordt gebruikt in sportgeneeskunde en orthopedische chirurgie. Het wordt voornamelijk gebruikt om zachte weefsels (zoals pezen, ligamenten, etc.) te repareren aan botten om weefselgenezing en herstel te bevorderen. Anchors zijn meestal gemaakt van biocompatibele materialen om veiligheid en stabiliteit in het lichaam te waarborgen.
Volgens de materiële classificatie van ankers zijn er twee hoofdcategorieën: niet-biologisch afbreekbare ankers en biologisch afbreekbare ankers.
De belangrijkste materialen van niet-biologisch afbreekbare ankers zijn titanium, nikkel-titaniumlegering, roestvrij staal, titanium en poly-L-melkzuur; De meeste hechtingankers die in de klinische praktijk worden gebruikt, zijn gemaakt van metaalmaterialen, die de voordelen hebben van een goede houdkracht, gemakkelijke implantatie en eenvoudige röntgenevaluatie.
De belangrijkste materialen van biologisch afbreekbare ankers zijn poly-D-melkzuur, poly-L-melkzuur, polyglycolzuur, enz. Vergeleken met niet-biologisch afbreekbare ankers, biologisch afbreekbare ankers zijn gemakkelijk te herzien, hebben weinig interferentie met beelden en zijn absorbeerbaar. Ze kunnen ook worden gebruikt voor kinderen.
Hoofdmaterialen van ankers
1. Metalen ankers
• Materialen: voornamelijk metalen materialen zoals titaniumlegering.
• Kenmerken: sterk en duurzaam, in staat om een stabiel fixatie -effect te bieden. Imaging -artefacten kunnen echter optreden en er is een risico om eraf te vallen.
2. Absorbeerbare ankers
• Materialen: absorbeerbare materialen zoals polylactinezuur (PLLA).
• Kenmerken: geleidelijk afgebroken in het lichaam, is geen secundaire chirurgie vereist voor verwijdering. De afbraaksnelheid kan echter onstabiel zijn en de fixatiesterkte kan in de loop van de tijd afnemen.
3. Polyether -keton (PEEK) ankers
• Materialen: hoogwaardige polymeren zoals polyetheretheeton.
• Kenmerken: biedt een hogere spijkerlichaamsterkte en mechanische eigenschappen, terwijl goede biocompatibiliteit en ideale postoperatieve beeldvormingseffecten worden gehad.
4. All-Suture ankers
• Samenstelling: voornamelijk samengesteld uit inserter, anker en hechting.
• Kenmerken: Zeer klein in grootte, zacht in textuur, geschikt voor situaties waarin de inheemse botmassa verloren gaat of de implantaatplaats beperkt is.
Volgens de ontwerpkenmerken van ankers kunnen ze worden onderverdeeld in twee categorieën: geknoopte ankers en geknoopbare (zoals volledige hechting) ankers:
1. Knoopte ankers
Geknoopte ankers zijn traditionele ankertypen, gekenmerkt door een deel van hechtdraad verbonden met de staart van het anker. De arts moet de hechting door het zachte weefsel met een naald doorgeven en een knoop leggen om het zachte weefsel aan het anker te repareren, dat wil zeggen het botoppervlak.
• Materiaal: geknoopte ankers zijn meestal gemaakt van niet-absorbeerbare materialen (zoals titaniumlegering) of absorbeerbare materialen (zoals polylactinezuur).
• Werkingsmechanisme: het anker wordt in het bot bevestigd door schroefdraden of uitbreidingspleugels, terwijl de hechting wordt gebruikt om het zachte weefsel op het anker te verbinden en een stabiel fixatie -effect wordt gevormd na het knopen van de knoop.
• Voordelen en nadelen: het voordeel van geknoopte ankers is dat het fixatie -effect betrouwbaar en geschikt is voor een verscheidenheid aan letsels voor zacht weefsel. Het knoopproces kan echter de complexiteit en de tijd van de operatie vergroten, en de aanwezigheid van de knoop kan leiden tot lokale spanningsconcentratie, waardoor het risico op hechting of losering van anker wordt vergroot.
2. Knooploze ankers
Knooploze ankers, vooral volledige hechtingankers, zijn een nieuw type anker dat de afgelopen jaren is ontwikkeld. Het kenmerk is dat het hele anker bestaat uit hechtingen en dat fixatie van zacht weefsel kan worden bereikt zonder knopen te binden.
• Materialen: Volledige hechtingankers gebruiken meestal zachte en sterke hechtmaterialen, zoals ultrahoog molecuulgewicht polyethyleen (UHMWPE) vezels.
• Werkingsmechanisme: volledige hechtingankers kunnen direct worden ingebed in botweefsel door hun speciale hechtingsstructuur en implantatiemethode, terwijl de spanning van de hechtdraad wordt gebruikt om het zachte weefsel strak aan het botoppervlak te repareren. Aangezien het niet nodig is om knopen te binden, worden de complexiteit en de tijd van de operatie verminderd en wordt het risico op hechtingbreuk en losering van anker ook verminderd.
• Voordelen en nadelen: de voordelen van volledige hechtingankers zijn eenvoudige chirurgische werking, betrouwbaar fixatie -effect en weinig schade aan zacht weefsel. Vanwege zijn speciale structuur heeft het echter hoge vereisten voor chirurgische technieken en implantatielocatie. Bovendien kan de prijs van volledige hechtingankers relatief hoog zijn, wat de financiële last voor patiënten verhoogt.
Anchors worden veel gebruikt in verschillende sportgeneeskunde -operaties, zoals rotatormanchetreparatie, peesfixatie, ligamentreconstructie, enz. Het volgende is een inleiding tot de chirurgische toepassing van ankers met behulp van rotatormanchetreparatie als voorbeeld:
• Chirurgische stappen: ten eerste zal de arts de locatie van de rotatormanchetschaten reinigen en voorbereiden; implanteer vervolgens het anker in de juiste positie; Gebruik vervolgens hechtingen om het rotatormanchetweefsel op het anker te repareren; Eindelijk, hechting en verband.
• Chirurgisch effect: door de fixatie van het anker kan de stabiliteit en functie van het rotatormanchetweefsel worden hersteld, waardoor het herstel van de patiënt wordt bevorderd.
Voor-, nadelen en voorzorgsmaatregelen van ankers
Voordelen
• Biedt stabiele fixatie.
• Toepassing op een verscheidenheid aan letsels voor zacht weefsel.
• Sommige ankers zijn absorbeerbaar en vereisen geen secundaire chirurgie voor verwijdering.
Nadelen
• Metalen ankers kunnen beeldvormende artefacten produceren.
• De afbraaksnelheid van absorbeerbare ankers kan onstabiel zijn.
• Er is een risico op onthechting van anker of hechtingsbreuk.
Verankers van sportgeneeskunde kunnen worden gebruikt voor de volgende operaties:
1. Terugkerende laterale epicondylitis (tenniselleboog) die niet meerdere keren effectief is behandeld: wanneer conservatieve behandeling niet effectief is, kan chirurgische behandeling worden gekozen en kan het anker worden gebruikt om het insertiepunt van de radiale extensor carpi brevis te opnieuw te verbinden.
2. Distale biceps peesscheur: tranen veroorzaakt door abnormaal bewegingsbereik, tractie, impact, enz. Kunnen worden behandeld met draadankers. Twee ankers worden begraven in de radiale tuberositeit en de staartdraad wordt gehecht aan de biceps -peesstomp.
3. elleboogcollaterale ligamentbreuk: de achterste dislocatie van de elleboog gaat vaak gepaard met ulnaire onderpand ligamentletsel, met name voorste bundelletsel. Voor elleboogcollateraal ligamentletsel hebben meer wetenschappers de neiging de voorkeur te geven aan vroege chirurgische behandeling. De draadankermethode wordt gebruikt om het botoppervlak ruw te maken waar het ligament is bevestigd. Na verse bloedingen wordt het anker geschroefd in het botoppervlak waar het ligament is bevestigd, en de gevlochten draad aan het uiteinde van de nagel wordt gebruikt om de ligament -stomp te vlechten en vast te zetten of het ligament te repareren met een naald.
4. Breuk van het inferieure hechtingspunt van het kruisband: voorste kruisband (ACL) Tibiale hechtingspunt Avulsiefractuur is een speciaal type ACL -verwonding en moet vroeg worden gerepareerd. Het gebruik van de methode met draadanker heeft een breed scala aan indicaties en wordt niet beperkt door de grootte van het breukfragment. Het vereist geen intraoperatieve fluoroscopie om de richting van de schroef aan te passen. De bewerking is relatief eenvoudig en de operatietijd wordt dienovereenkomstig verkort.
5.Patellaire instabiliteit: veroorzaakt door benige anatomische afwijkingen en onvoldoende zachte weefselbeperking. De meeste wetenschappers pleiten voor een actieve chirurgische behandeling met behulp van draadankers.
6. Patellaire inferieure poolfractuur: de draadanktechnologie kan worden gebruikt om patellaire inferieure poolfractuur te behandelen. Door de patellaire inferieure poolbreuk te repareren en het patella -ligament te weven en te hechten, kan de integriteit van het knie -extensiemechanisme worden hersteld en kan de effectieve fysiologische lengte van het knie -extensiemechanisme worden gehandhaafd.
7. Geschikt voor de verbinding en fixatie van botten en zachte weefsels in knie, ruggenmerg, schouder, elleboog, enkel, voet, pols- en handoperaties: het anker heeft een golfdraadontwerp, dat gemakkelijk te implanteren is en een sterkere pull-outweerstand biedt, en is geschikt voor operaties in verschillende delen.
Voorzorgsmaatregelen
• De botconditie van de patiënt en de anatomische structuur van de chirurgische plaats moeten volledig worden geëvalueerd vóór de operatie.
• Selecteer het juiste ankertype en de specificaties om het chirurgische effect te waarborgen.
• Passende revalidatieoefeningen moeten na de operatie worden uitgevoerd om weefselgenezing en herstelfunctie te bevorderen.
Samenvattend spelen ankers een belangrijke rol in sportgeneeskunde. Door het juiste ankertype en de specificaties te selecteren en de juiste chirurgische stappen en voorzorgsmaatregelen te volgen, kan het chirurgische effect worden gewaarborgd en kan het herstel van de patiënt worden bevorderd.
Posttijd: december-17-2024
